Şarkının ne dediğini unut. Tony Bennett’in kalbi New York’tan hiç ayrılmadı.
75. doğum günü kutlamasının doğum günü kutlaması olarak adlandırılmadığı Metropolitan Museum of Art gibi ünlü New York mekanları vardı. (Met böyle şeylere izin vermiyordu.)
Yaptığı tuvaller Manhattan’daki her arka bahçedeydi. Central Park’ta şövalesini tam olarak nereye kuracağını dairesinin penceresinden bakarak ve sonbaharda kırmızıların veya ilkbaharda yeşillerin patlamasını izleyerek biliyordu.
Bir de 20’li yaşlarındaki Paramount Theatre’dan, 30’lu yaşlarındaki Carnegie Hall’a ve 90’lı yaşlarındaki Radio City Music Hall’a kadar oynadığı New York sahneleri vardı.
Tony Bennett, “Kalbimi San Francisco’da Bıraktım” ile üne kavuşmuş olabilir, ancak kendi kalbi şüphesiz bir New York’luydu. On yıl sonra New York havasına sahipti – Manhattan’ı deneyen Queens, Astoria’dan gelen çocuk.
Bay Bennett’in bir arkadaşı olan hayırsever Iris Cantor, “O Bay New York’tu” dedi. “Öyleydi.”
Şehir, onu sadece New York’ta mola verdiği zorlu bir çocukluktan itibaren şekillendirdi: 9 yaşında, Triborough Köprüsü’nün (şimdiki adı Robert F. Kennedy Köprüsü) açılışında şarkı söyledi. Ve kaderi şehrin kaderiyle el ele gidiyor gibiydi: 1950’lerde ve 1960’larda o ve şehir zirvedeydi. 70’lerde popülaritesi düştü, rock devrimi tarafından torpillendi ve şehrin mali durumu patladı.
İkisi de geri dönüş yaptı, Bennett 60’lar ve 70’ler ve 80’ler ve 90’larda çarpıcı anlarla.
1980’lerde Bay Bennett ile neredeyse bir yıl çalan basçı Chip Jackson, “Genellikle mikrofonsuz bir bis yapardı” dedi. “Art Tatum aynı anda on piyanist gibi ses çıkarabilir. John Coltrane saksafonuyla akor çalabiliyordu. Tony Bennett, Radio City’yi oturma odanızda şarkı söylüyormuş gibi hissettirebilir. Bir yansıtma yöntemi vardı, bu yüzden arka sıradaki herkes her kelimeyi duydu. Yapabilecek tek kişi oydu.”
New Jersey’deki Hudson Nehri’nin karşısındaki Hoboken’de Frank Sinatra olabilir. New York, bir zamanlar Astoria’yı “yaşadığım her yerden daha çok” sevdiğini söyleyen Tony Bennett’e sahipti. Orada o ve eşi Susan, arkadaşı olarak gördüğü diğer adamın adını taşıyan bir devlet lisesi olan Frank Sinatra Sanat Okulu’nu kurdu.
Bay Bennett, yıllar içinde okulun düzenli bir parçası oldu ve tutkulu projesinde yer aldı.
2012’de liseden mezun olan ve Bay Bennett gibi Astoria’da büyüyen Michele Quiles, “Kendini bir ünlü gibi hissetmiyordu” dedi. “Öğrencilere görünürlük ve sanata erişim sağlamanın onun için güçlü bir motivasyon olduğu izlenimini edindiğini” söyledi.
Belki, ama aynı zamanda büyük isimleri de getirdi ve Paul McCartney veya Billy Joel gibi sürpriz konuklarla doğaçlama toplantılar düzenledi. 2014 yılında Lady Gaga ile kendisi sahne aldı, “Sana Aşktan Başka Bir Şey Veremem” gibi şarkılar seslendirdi ve öğrencilerle müzik ve yaratıcılık hakkında konuştu.
Diğer zamanlarda, New York’un başka yerlerinde, örneğin 2009’da gazete muhabiri ve köşe yazarı Jimmy Breslin için düzenlenen bir partide olduğu gibi, sürpriz konuktu. New York’un en tanınmış gazetecilerinden bazıları, bir katılımcının sahnede rahatsız bir kral gibi oturduğunu hatırladığı Bay Breslin’i övdü (veya kadeh kaldırdı).
Son olarak törenlerin ustası yazar Pete Hamill bir konuk daha olduğunu söyledi. perde açıldı. Bay Bennett vardı. Aniden gazeteciliğin büyük isimleri fanboylar ve fangörllerdi.
Eşsiz New York sesini korurken, yaşlandıkça daha genç sanatçılarla işbirliği yaparak sebat etti. 70’ler ve 80’lerde New York’ta bir talk show sunucusu olan ve Bay Bennett’in programdaki görünüşünün yanı sıra daha kişisel bir anı hatırlayan Bill Boggs, “O hiç de türev değildi,” dedi.
Bay Boggs, “paçavradan zengine giden bir Tony Bennett hayranı” olan annesini 15 ila 20 yıl önce Bay Bennett’in Philadelphia’daki performanslarından birine götürmüştü. Sahne arkasına gittiler. Annesi ve Bay Bennett konuşuyorlardı. “Sadece ‘Merhaba, Tony’ değil, bir sohbet,” dedi Bay Boggs, Bay Bennett ve annesinin, onun daha gençken performans sergilediği Philadelphia’daki bir gece kulübünü nasıl hatırladıklarını anlatırken.
“Bundan sonra Tony Bennett’i her gördüğümde, ‘Bill, annen nasıl?’ Lütfen ona merhaba deyin, dedi Bay Boggs. “Cumartesi günü öğle yemeği için Le Cirque’e gittim. Tony Bennett bitişik bir masada oturuyordu. Giderken uğradı ve annemi sordu. Çıktığım insanlar ‘Vay canına, Tony Bennett’i tanıyorsun’ gibiydi. ‘Anlaşılan annemi benden daha çok seviyordu’ dedim.”
Bu sırada Bay Bennett o kadar ünlüydü ki Madame Tussaud’nun 42. Cadde’deki balmumu müzesinin açılışına başkanlık etmesi için çağrıldı. Heykeli ile orada durmuş ve galerilerde sergileri olan biri olarak mankenliği sıkıcı bulduğunu söylemiş.
“Poz vermem iki saatimi aldı,” dedi ve çabaya değdiğini kabul etti: “Heykel, benim ürkütücü derecede doğru bir reprodüksiyonum.”
Mükemmel zamanlanmış bir duraklama oldu, ardından, “Ama heykel şarkı söyleyemez.”
Doğum günü partisi olmayan doğum günü partisine gelince, 2001’deydi. Bay Bennett, Met’te iyi tanınırdı. Yıllar geçtikçe, müzenin kapalı olması gerektiğinde şövalesini kurup resim yapabilmesi için gardiyanlar onu içeri almışlardı.
Ama bir doğum günü partisi? Met mütevellisi Bayan Cantor düzenlemeler üzerinde çalışıyor olsa da bu bir sorundu.
Cuma günü, “Yalnızca üye veya mütevelli olan kişilerin orada doğum günü partileri düzenleyebileceğini söylediler” diye hatırladı. “Hayır dedim. Yılda bir kez bir mütevelli heyetinin orada bir şeyler yapabileceğini söyledim. Onu bir kez Tony için kullanmak istediğimi söyledim.”
O ve Bay Bennett’in oğlu Danny Bennett, adını koymadan bir doğum günü partisi düzenlediler.
Danny Bennett o sırada “‘Yetmiş beş yıl’ yönetim kurulunu tatmin etmiş görünüyordu, bu yüzden bunu davetiyelere koyduk” dedi.
Dan Barry Ve Troy Closson Raporlamaya katkıda bulunan ve Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulunmuştur.
75. doğum günü kutlamasının doğum günü kutlaması olarak adlandırılmadığı Metropolitan Museum of Art gibi ünlü New York mekanları vardı. (Met böyle şeylere izin vermiyordu.)
Yaptığı tuvaller Manhattan’daki her arka bahçedeydi. Central Park’ta şövalesini tam olarak nereye kuracağını dairesinin penceresinden bakarak ve sonbaharda kırmızıların veya ilkbaharda yeşillerin patlamasını izleyerek biliyordu.
Bir de 20’li yaşlarındaki Paramount Theatre’dan, 30’lu yaşlarındaki Carnegie Hall’a ve 90’lı yaşlarındaki Radio City Music Hall’a kadar oynadığı New York sahneleri vardı.
Tony Bennett, “Kalbimi San Francisco’da Bıraktım” ile üne kavuşmuş olabilir, ancak kendi kalbi şüphesiz bir New York’luydu. On yıl sonra New York havasına sahipti – Manhattan’ı deneyen Queens, Astoria’dan gelen çocuk.
Bay Bennett’in bir arkadaşı olan hayırsever Iris Cantor, “O Bay New York’tu” dedi. “Öyleydi.”
Şehir, onu sadece New York’ta mola verdiği zorlu bir çocukluktan itibaren şekillendirdi: 9 yaşında, Triborough Köprüsü’nün (şimdiki adı Robert F. Kennedy Köprüsü) açılışında şarkı söyledi. Ve kaderi şehrin kaderiyle el ele gidiyor gibiydi: 1950’lerde ve 1960’larda o ve şehir zirvedeydi. 70’lerde popülaritesi düştü, rock devrimi tarafından torpillendi ve şehrin mali durumu patladı.
İkisi de geri dönüş yaptı, Bennett 60’lar ve 70’ler ve 80’ler ve 90’larda çarpıcı anlarla.
1980’lerde Bay Bennett ile neredeyse bir yıl çalan basçı Chip Jackson, “Genellikle mikrofonsuz bir bis yapardı” dedi. “Art Tatum aynı anda on piyanist gibi ses çıkarabilir. John Coltrane saksafonuyla akor çalabiliyordu. Tony Bennett, Radio City’yi oturma odanızda şarkı söylüyormuş gibi hissettirebilir. Bir yansıtma yöntemi vardı, bu yüzden arka sıradaki herkes her kelimeyi duydu. Yapabilecek tek kişi oydu.”
New Jersey’deki Hudson Nehri’nin karşısındaki Hoboken’de Frank Sinatra olabilir. New York, bir zamanlar Astoria’yı “yaşadığım her yerden daha çok” sevdiğini söyleyen Tony Bennett’e sahipti. Orada o ve eşi Susan, arkadaşı olarak gördüğü diğer adamın adını taşıyan bir devlet lisesi olan Frank Sinatra Sanat Okulu’nu kurdu.
Bay Bennett, yıllar içinde okulun düzenli bir parçası oldu ve tutkulu projesinde yer aldı.
2012’de liseden mezun olan ve Bay Bennett gibi Astoria’da büyüyen Michele Quiles, “Kendini bir ünlü gibi hissetmiyordu” dedi. “Öğrencilere görünürlük ve sanata erişim sağlamanın onun için güçlü bir motivasyon olduğu izlenimini edindiğini” söyledi.
Belki, ama aynı zamanda büyük isimleri de getirdi ve Paul McCartney veya Billy Joel gibi sürpriz konuklarla doğaçlama toplantılar düzenledi. 2014 yılında Lady Gaga ile kendisi sahne aldı, “Sana Aşktan Başka Bir Şey Veremem” gibi şarkılar seslendirdi ve öğrencilerle müzik ve yaratıcılık hakkında konuştu.
Diğer zamanlarda, New York’un başka yerlerinde, örneğin 2009’da gazete muhabiri ve köşe yazarı Jimmy Breslin için düzenlenen bir partide olduğu gibi, sürpriz konuktu. New York’un en tanınmış gazetecilerinden bazıları, bir katılımcının sahnede rahatsız bir kral gibi oturduğunu hatırladığı Bay Breslin’i övdü (veya kadeh kaldırdı).
Son olarak törenlerin ustası yazar Pete Hamill bir konuk daha olduğunu söyledi. perde açıldı. Bay Bennett vardı. Aniden gazeteciliğin büyük isimleri fanboylar ve fangörllerdi.
Eşsiz New York sesini korurken, yaşlandıkça daha genç sanatçılarla işbirliği yaparak sebat etti. 70’ler ve 80’lerde New York’ta bir talk show sunucusu olan ve Bay Bennett’in programdaki görünüşünün yanı sıra daha kişisel bir anı hatırlayan Bill Boggs, “O hiç de türev değildi,” dedi.
Bay Boggs, “paçavradan zengine giden bir Tony Bennett hayranı” olan annesini 15 ila 20 yıl önce Bay Bennett’in Philadelphia’daki performanslarından birine götürmüştü. Sahne arkasına gittiler. Annesi ve Bay Bennett konuşuyorlardı. “Sadece ‘Merhaba, Tony’ değil, bir sohbet,” dedi Bay Boggs, Bay Bennett ve annesinin, onun daha gençken performans sergilediği Philadelphia’daki bir gece kulübünü nasıl hatırladıklarını anlatırken.
“Bundan sonra Tony Bennett’i her gördüğümde, ‘Bill, annen nasıl?’ Lütfen ona merhaba deyin, dedi Bay Boggs. “Cumartesi günü öğle yemeği için Le Cirque’e gittim. Tony Bennett bitişik bir masada oturuyordu. Giderken uğradı ve annemi sordu. Çıktığım insanlar ‘Vay canına, Tony Bennett’i tanıyorsun’ gibiydi. ‘Anlaşılan annemi benden daha çok seviyordu’ dedim.”
Bu sırada Bay Bennett o kadar ünlüydü ki Madame Tussaud’nun 42. Cadde’deki balmumu müzesinin açılışına başkanlık etmesi için çağrıldı. Heykeli ile orada durmuş ve galerilerde sergileri olan biri olarak mankenliği sıkıcı bulduğunu söylemiş.
“Poz vermem iki saatimi aldı,” dedi ve çabaya değdiğini kabul etti: “Heykel, benim ürkütücü derecede doğru bir reprodüksiyonum.”
Mükemmel zamanlanmış bir duraklama oldu, ardından, “Ama heykel şarkı söyleyemez.”
Doğum günü partisi olmayan doğum günü partisine gelince, 2001’deydi. Bay Bennett, Met’te iyi tanınırdı. Yıllar geçtikçe, müzenin kapalı olması gerektiğinde şövalesini kurup resim yapabilmesi için gardiyanlar onu içeri almışlardı.
Ama bir doğum günü partisi? Met mütevellisi Bayan Cantor düzenlemeler üzerinde çalışıyor olsa da bu bir sorundu.
Cuma günü, “Yalnızca üye veya mütevelli olan kişilerin orada doğum günü partileri düzenleyebileceğini söylediler” diye hatırladı. “Hayır dedim. Yılda bir kez bir mütevelli heyetinin orada bir şeyler yapabileceğini söyledim. Onu bir kez Tony için kullanmak istediğimi söyledim.”
O ve Bay Bennett’in oğlu Danny Bennett, adını koymadan bir doğum günü partisi düzenlediler.
Danny Bennett o sırada “‘Yetmiş beş yıl’ yönetim kurulunu tatmin etmiş görünüyordu, bu yüzden bunu davetiyelere koyduk” dedi.
Dan Barry Ve Troy Closson Raporlamaya katkıda bulunan ve Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulunmuştur.