Çok fonksiyonlu, modern olacak, 30 bin seyirciyi ağırlayabilecek. 70 Scudetto’yu kutlamak için yaratılan tonlarca beton, demir ve yeşil çimen olan Sant’Elia’nın külleri üzerinde yükselecek. Girişte adı olacak: Gigi Riva. Sardunya’da benzeri olmayan bir duygunun eşiğinde. Ulusal sınırları da aşan bir insanlık, spor ve kültür tarihinin eşiğinde. İçinde cagliari belediye meclisi, yirmi dokuz üzerinden yirmi dokuz oyla, tüm zamanların en güçlü solak oyuncusunun adını stadyuma verdi. Bölgesel başkentin belediye başkanı tarafından dikte edilen önerge, Paul Truzzu, sormaya gerek yoktu. Oybirliği verildi.
Rombo di Tuono’nun, Sardunyalılar arasındaki Sardunyalı duygusu (“Evet, birbirimize benziyoruz, pek konuşkan değiliz, inatçı, sadık” Riva sık sık tekrarlıyordu), birkaç varisi olan bir kimlikle güçlenen hikayesi, çok daha ötesinde bir efsane inşa etti ve Duyguların ve kimseye karşı atılan gollerin ardından. Cagliari Bettega ve diğer oyunculara Juve altı oyuncusuna geçiş sözü veren Giampiero Boniperti’nin onu ikna etmesini söylediği gibi, servis istasyonlarından araba galerilerine ve sigorta acentelerine kadar çığ gibi para ve diğer seçenekleri reddedebilmesinin öykünücüleri yoktu. Ve muhtemelen hiç sahip olmayacak. Riva, Cagliari ve Cagliari, tepeden tırnağa bayrak.
Leggiuno’dan Sardinya’nın başkentine. Riccardo Milani’nin “Gökyüzümüzde bir gök gürültüsü” filminde ustaca anlattığı gibi, önce babasının, sonra annesinin ortadan kaybolmasıyla karmaşık bir ergenlik. Kaba ama nazik özelliklerle çivilenmiş bir hayat. İhtiyatla hareket ederken bile saygı, tavır. Sessizlik ve onun Marlboros’u. Hombre dikey, Gianni Mura tarafından vaftiz edildi. Portekiz ve Avusturya’daki iki ciddi sakatlığını ve milli takım için kırık bacaklarını unutmadan, bugün hala Azzurri’nin 35 maçta 42 golle en çok gol atan oyuncusunun zirvesinde. Buradan ve çok daha fazlasından “Gigi Riva”yı geliştirir. Cagliari stadyumu, Pelé’nin mükemmel bir şekilde tanımladığı bir forvetin adını taşıyacak: “Ona top ve zincir başladığında ona bakın, korkutucu”.
Son günlerde belediye başkanı hızlandırdı: “Bizimki anlam dolu bir seçim. Gigi Riva bu şehirde doğmadı ama evi olarak Cagliari’yi seçti. Kararı en kolay ve hatta en uygunu değildi. Biraz geldi. Pişmanlığın, adanın geri kalmışlıkla eş anlamlı olduğu zamanlarda, zor bir çocukluktan sonra bir aile bulma şansına erişti.Riva’nın damgasını vurduğu Scudetto’nun toplumsal ve politik değerini, onu yaşayanların hikayelerinden anlayabiliriz. Bir tanıkla konuşuyorum, tavrının değiştiğini görüyorum, ışıldayan bir yüz, çok şey anlatan, duygu ve tutkuyu anlatan gözler görüyorum 1969/70 unvanı sadece bir spor olayı değil, aynı zamanda bir insanın fidyesiydi. “.
Paolo Truzzu, yapılacak olan stadın isimlendirilmesini koordine etti. Eser, Sant’Elia’ya ev sahipliği yapan bölgede doğmuş olmalı. Belediye başkanı ayrıca, olağanüstü çevresel güzelliğe sahip bir alanın kararlı, beklenen ve acil olarak yeniden düzenlenmesi için de yararlı olan finansman, para ile ilgili işlemleri de yürüttü. Cagliari’nin 2032 Avrupa Şampiyonası’na ev sahipliği yapabilecek şehirler arasında yer aldığı çok amaçlı spor tesisinin yapım süreci, yıllarca süren boş vaatlerin ardından son zamanlarda hız kazandı. Belediye başkanı ayrıca şampiyonun belirlenmesini önerdiği anı da hatırladı: “Heyecanlandı. Ama uzun sürmedi. Gigi yalvardı ve ardından bir düşünceyle beni şaşırttı: ölmeden önce tanıdığım için mutlu olduğunu söyledi.” . Bu şekilde, bu anı yaşayabileceğini ve onun ortaya çıktığını görmek onun için daha da güzel olacağını belirtti. İnsanın ölçüsü, doğrudan, art niyet olmadan, her zaman herkesle doğru yerde. Bu da belediye meclis üyelerinin çekimser olmayan topyekûn anlayışının arkasında saklıdır. Paolo Truzzu, Foro Italico’da bile bir kortun yaşayan harika bir tenis şampiyonu olan Nicola Pietrangeli’ye adandığını hatırlatırken, bir yönü belirtti: “Gigi Riva’ya söz verdim: Onun dileğini gerçekleştirmek için mümkün olan her şeyi yapacağız. Lombardiya’da doğmuş olsa bile bir Sardunyalıdan bahsediyoruz, içimizden biri. Bence bu ona verebileceğimiz en güzel hediyelerden biri”. Özetle harika bir gol daha. Tarih yazacak bir makas ısırığı.
Rombo di Tuono’nun, Sardunyalılar arasındaki Sardunyalı duygusu (“Evet, birbirimize benziyoruz, pek konuşkan değiliz, inatçı, sadık” Riva sık sık tekrarlıyordu), birkaç varisi olan bir kimlikle güçlenen hikayesi, çok daha ötesinde bir efsane inşa etti ve Duyguların ve kimseye karşı atılan gollerin ardından. Cagliari Bettega ve diğer oyunculara Juve altı oyuncusuna geçiş sözü veren Giampiero Boniperti’nin onu ikna etmesini söylediği gibi, servis istasyonlarından araba galerilerine ve sigorta acentelerine kadar çığ gibi para ve diğer seçenekleri reddedebilmesinin öykünücüleri yoktu. Ve muhtemelen hiç sahip olmayacak. Riva, Cagliari ve Cagliari, tepeden tırnağa bayrak.
Leggiuno’dan Sardinya’nın başkentine. Riccardo Milani’nin “Gökyüzümüzde bir gök gürültüsü” filminde ustaca anlattığı gibi, önce babasının, sonra annesinin ortadan kaybolmasıyla karmaşık bir ergenlik. Kaba ama nazik özelliklerle çivilenmiş bir hayat. İhtiyatla hareket ederken bile saygı, tavır. Sessizlik ve onun Marlboros’u. Hombre dikey, Gianni Mura tarafından vaftiz edildi. Portekiz ve Avusturya’daki iki ciddi sakatlığını ve milli takım için kırık bacaklarını unutmadan, bugün hala Azzurri’nin 35 maçta 42 golle en çok gol atan oyuncusunun zirvesinde. Buradan ve çok daha fazlasından “Gigi Riva”yı geliştirir. Cagliari stadyumu, Pelé’nin mükemmel bir şekilde tanımladığı bir forvetin adını taşıyacak: “Ona top ve zincir başladığında ona bakın, korkutucu”.
Son günlerde belediye başkanı hızlandırdı: “Bizimki anlam dolu bir seçim. Gigi Riva bu şehirde doğmadı ama evi olarak Cagliari’yi seçti. Kararı en kolay ve hatta en uygunu değildi. Biraz geldi. Pişmanlığın, adanın geri kalmışlıkla eş anlamlı olduğu zamanlarda, zor bir çocukluktan sonra bir aile bulma şansına erişti.Riva’nın damgasını vurduğu Scudetto’nun toplumsal ve politik değerini, onu yaşayanların hikayelerinden anlayabiliriz. Bir tanıkla konuşuyorum, tavrının değiştiğini görüyorum, ışıldayan bir yüz, çok şey anlatan, duygu ve tutkuyu anlatan gözler görüyorum 1969/70 unvanı sadece bir spor olayı değil, aynı zamanda bir insanın fidyesiydi. “.
Paolo Truzzu, yapılacak olan stadın isimlendirilmesini koordine etti. Eser, Sant’Elia’ya ev sahipliği yapan bölgede doğmuş olmalı. Belediye başkanı ayrıca, olağanüstü çevresel güzelliğe sahip bir alanın kararlı, beklenen ve acil olarak yeniden düzenlenmesi için de yararlı olan finansman, para ile ilgili işlemleri de yürüttü. Cagliari’nin 2032 Avrupa Şampiyonası’na ev sahipliği yapabilecek şehirler arasında yer aldığı çok amaçlı spor tesisinin yapım süreci, yıllarca süren boş vaatlerin ardından son zamanlarda hız kazandı. Belediye başkanı ayrıca şampiyonun belirlenmesini önerdiği anı da hatırladı: “Heyecanlandı. Ama uzun sürmedi. Gigi yalvardı ve ardından bir düşünceyle beni şaşırttı: ölmeden önce tanıdığım için mutlu olduğunu söyledi.” . Bu şekilde, bu anı yaşayabileceğini ve onun ortaya çıktığını görmek onun için daha da güzel olacağını belirtti. İnsanın ölçüsü, doğrudan, art niyet olmadan, her zaman herkesle doğru yerde. Bu da belediye meclis üyelerinin çekimser olmayan topyekûn anlayışının arkasında saklıdır. Paolo Truzzu, Foro Italico’da bile bir kortun yaşayan harika bir tenis şampiyonu olan Nicola Pietrangeli’ye adandığını hatırlatırken, bir yönü belirtti: “Gigi Riva’ya söz verdim: Onun dileğini gerçekleştirmek için mümkün olan her şeyi yapacağız. Lombardiya’da doğmuş olsa bile bir Sardunyalıdan bahsediyoruz, içimizden biri. Bence bu ona verebileceğimiz en güzel hediyelerden biri”. Özetle harika bir gol daha. Tarih yazacak bir makas ısırığı.