Ölen arkadaşların öyküsü
Sen içini çekerken, gün gecenin örtüsünü aşağı çekiyordu; gitme vakti yaklaşan tedirgin ölüler oturdukları yerden seni izliyordu. Suratlarına bile bakmadın! “Ölen acıyı bilmiyor, incinen ölüme şerbetli” dedin. Bir bardak daha doldurdun, “her zamankinden”
Sen içini çekerken, gün gecenin örtüsünü aşağı çekiyordu; gitme vakti yaklaşan tedirgin ölüler oturdukları yerden seni izliyordu. Suratlarına bile bakmadın! “Ölen acıyı bilmiyor, incinen ölüme şerbetli” dedin. Bir bardak daha doldurdun, “her zamankinden”