New York’ta diğer yaralı savaşçılarla birlikte bisiklete binen hayatta kalan biri
Günaydın Bugün Salı. Bugün sizi bir kahramanla tanıştırıyoruz. Onları bu hafta New York sokaklarında gezerken görebilirsiniz.
Danielle Green, 1980’lerde Chicago’nun güney yakasında annesinin crack bağımlılığından kurtuldu. Notre Dame Üniversitesi’nde basketbol oyuncusu olarak beş yıl hayatta kaldı, yedek kulübesinde yırtık bir Aşil tendonunu iyileştiren bir yıl da dahil. 2004’te Irak’ta görev yapan bir Ordu milletvekili, sol kolunun büyük bir kısmını kesen bir el bombası saldırısından sağ kurtuldu. Evde, sivri uçlu metal kancalı yeni protez koluna açık açık bakan komşularının bakışlarından kurtuldu.
Green, bu hafta ilk kez New York’ta bisikletine binecek. İşin garibi, biraz gergin. Nem ve sıcağa alışkın, St. Petersburg, Florida’da yaşıyor. Ama yokuşlara alışkın değil.
46 yaşındaki Green, “New York’un düz olup olmadığını bilmiyorum. Nemin nasıl olacağını bilmiyorum.” Yağmur yağmaya başlayabilir. Ve umarım düzdür.”
Green yarın La Guardia Havalimanı’na uçuyor. Gidonu bir anahtar gibi kavrayan en son protez koluna uyması için özel gidonlu bir bisiklet verilir. Perşembe günü, gazilerin fiziksel ve duygusal travmadan kurtulmalarına yardımcı olan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Wounded Warrior Project tarafından düzenlenen Soldier Ride etkinliğine katılacak.
Yolculuk şehrin göbeğinde, Altıncı Cadde’de, News Corp.’un önünde başlar. Brooklyn’de bina. Bisikletçiler, Coney Adası’na giden bir rotanın parçası olan Brooklyn Köprüsü’nün inişli çıkışlı tepesini kullanıyor. Sağlık görevlileri ve polis memurları tarafından kuşatılacaksınız. Hayırseverler, bisikletçileri devam etmeye teşvik etmek için bazı bölümlerde toplanır. Bu tür kapatmaların her zaman gerektirdiği tüm küfürler ve kamyon kornalarıyla yollar kapatılacak.
Kalabalığın ortasında çoğunlukla sessiz olacak. Kırk gazi birlikte binecek. Biri durursa hepsi durur. Gruptaki en deneyimli binici olarak Green, yeni arkadaşlarını fiziksel ve duygusal sıkıntı belirtileri için izleyecektir.
Green, “Birlikte başlıyoruz, birlikte sürüyoruz, birlikte bitiriyoruz” dedi. “Takım olarak süreceğiz.”
Green, kriz ve travmayla dolu bir hayatta, katılacak ekipler arayarak yıllarını harcadı. Annesinin banka memuru olarak çalıştığı güney Chicago’nun Englewood semtinde büyüdü. Ardından, 1980’lerin başında şehri kasıp kavuran crack salgını sırasında annesi uyuşturucu bağımlısı oldu.
Bankadaki işini ve ardından dairesini kaybetti.
Green, “Hayat gerçekten çok zorlaştı” dedi.
İlk Notre Dame futbol maçını yedi yaşındayken televizyonda izledi. Altın miğferleri ve NBC’nin Üniversite Bazilikası’nın altın kubbesinin pan çekimlerini severdi. Parçalanmakta olan bir ailede, Cumartesi öğleden sonraları futbol izlemek Green’in en sevdiği eğlence haline geldi, dedi. Her yayın, ABD Ordusu ve Deniz Piyadeleri için reklamlarla noktalandı.
Green karar verdi: orduya katılacaktı. Ama önce basketbol bursuyla Notre Dame’a gidecekti. Fakir bir mahallede Katolik olmayan bir aileden gelen zenci bir kızın, geleneksel olarak beyaz, varlıklı genç erkeklerden oluşan ve Green’den yıllar önce 1971’e kadar kadınları kabul etmeyen bir üniversitede kendini yersiz hissedebileceğini çok az biliyordu. doğmak.
“Dokuz yaşımdayken insanlara Notre Dame’a gideceğimi söylemeye başladım” dedi. “Sadece bana güldüler.”
Green, lise basketbol takımında göze çarpan bir solak oldu ve ardından Notre Dame bursu aldı.
Mezun olduktan sonra Chicago devlet okulunda öğretmen ve basketbol koçu oldu. Bir kez daha kayboldu.
Green, “25 yaşımdayken bir kimlik krizi geçirdim,” dedi.
Her biri subay olarak Hava Kuvvetlerine veya bir Ordu istihbarat birimine katılmayı düşündü. Daha da zor bir yol seçti: askeri polisin bir üyesi oldu. 11 Eylül’den aylar sonra orduya yazıldı.
“Savaşa gideceğimiz konusunda saf değildim” dedi.
Ardından 25 Mayıs 2004 geldi. Green’in birimi, memurları eğitmek için Bağdat’ın merkezindeki bir polis karakoluna atandı. O gün memurlardan hiçbiri gelmedi. Çatıyı korumak ve mahalledeki belaya dikkat etmek Green’e kalmıştı.
İlk iki roket bombası onun iki kat altındaki binaya düştü.
Üçüncüsü çatıya indi.
Patlama Green’in vücudunu uyuşturdu, ardından daha önce hiç hissetmediği bir acı geldi. Bir hastane yatağında kafası karışık bir şekilde uyandı. Anlayamıyordu: neden sol kolu şu anda ondan daha kısaydı? Tabur komutanı geldi ve ona Mor Kalp verdi.
Aylarca iyileştikten sonra, hiçbir topluluğu ve amacı olmadan Chicago’ya döndü.
“Bunu yakaladım. İnsanlar baktı,” dedi Green. “İnsanların beni göremeyeceği bir yere saklanmak üzereydim. ”
Bir arkadaşı Green’i asker gezintisine davet etti. Zordu. Kancası gidondan kaydı ve midesinde dik durma gücü kalmamıştı. Birkaç kez düştü.
Diğer gaziler bakmadı. Yardım ettiler. Bu Green’e bir fikir verdi.
“Ne zaman düşsem beni kaldıran biri çıkıyordu” dedi. “İlk sürüş sırasında bir ara, amacımın hâlâ geçerli olduğunu buldum. Hala topluma geri verecek bir şeyim var.
Green iki yüksek lisans derecesi aldı ve Gazi İşleri Bakanlığı’nda terapist oldu. Michigan Gölü’nde su kayağı yapmasına ve Alaska’da balık tutmasına da olanak tanıyan Wounded Warrior Project ile gemi yolculuğuna devam etti. Başkan George W. Bush ve o zamanlar Illinois’den küçük senatör olan Barack Obama ile tanıştı. Geçen yıl Green, Washington DC’deki Wounded Warrior Project gezisinde Başkan Biden tarafından kucaklanmıştı.
Unutulmaz bir an olup olmadığı sorulduğunda derin bir nefes aldı.
“Biliyorsun, şimdi 46 yaşındayım” dedi. “Artık yıldızlar konusunda o kadar heyecanlı değilim. Ama harika bir deneyimdi.”
Bu hafta Florida’dan La Guardia’ya uçacak ve Midtown’dan okyanusa 19 mil bisiklet sürecek.
Yeşil, tepelerimizi veya nemi sevmeyebilir. Ama New York şehri onu korkutmuyor.
“Trafik konusunda endişelenmiyorum. Sadece incinip sürüşü bitirmeyeceğim için endişeleniyorum” dedi. “Her zaman başladığım işi bitirmek isterim.”
Hava durumu
Yüksek 80’lerde sıcaklıklarla güneşli bir gün bekleyin. Akşam hava çoğunlukla açık olacak ve sıcaklık 70°C’nin altına düşüyor.
ALTERNATİF OTOPARK
15 Ağustos’a (Meryem Bayramı) kadar geçerlidir.
New York’tan son haberler
BÜYÜKŞEHİR günlüğü
Hepsi giyinmiş
Sevgili günlük:
Kısa bir süre önce hukuk fakültesi için Mali’den Manhattan’a, herkesin birbirini selamladığı bir yerden, boşuna temas aradığım bir şehre taşınmıştım.
Bir öğleden sonra şehir merkezindeki bir trende kapının yanındaki koltukta oturuyordum. Karşımda şık giyimli bir kadın ve küçük kızı oturuyordu.
Kız, beyaz dantellerle süslenmiş siyah kadife bir parti elbisesi giymişti ve her sarı bukle mükemmel bir şekilde ayarlanmıştı. İkisi birlikte, kot pantolonum ve kazağımın içinde kendimi kirli hissetmeme neden oldu.
Anne acımasızca telefonuna bakarken, kız oturduğu yerde kıpırdandı, ayakları sarkıyordu. bana baktı Burnumu kırıştırdım ve dilimin ucunu çıkardım. Hemen gözlerini kaçırdı, parlak ayakkabılarına ve annesinin yüzüne.
Birkaç dakika sonra acilen annesinin dikkatini çekmeye çalıştım.
“Majesteleri? Majesteleri! Kusura bakmayın!” dedim. “Kızınız metro direğini yalıyor.”
—Julia Barke
Agnes Lee’nin çizdiği. Başvuruları buraya gönderin Ve Büyükşehir Günlüğü hakkında daha fazla bilgiyi burada bulabilirsiniz.
Burada bir araya gelebildiğimize sevindim. James Barron yarın dönüyor. – SANTİMETRE
PS İşte bugünün Mini bulmacalar Ve Heceleme yarışması. Tüm bulmacalarımızı burada bulabilirsiniz..
Melissa Guerrero, Johnna Margalotti ve Ed Shanahan New York Today’e katkıda bulundular. Ekibe nytoday@Haber adresinden ulaşabilirsiniz.
Bu bülteni gelen kutunuza almak için buradan kaydolun.
Günaydın Bugün Salı. Bugün sizi bir kahramanla tanıştırıyoruz. Onları bu hafta New York sokaklarında gezerken görebilirsiniz.
Danielle Green, 1980’lerde Chicago’nun güney yakasında annesinin crack bağımlılığından kurtuldu. Notre Dame Üniversitesi’nde basketbol oyuncusu olarak beş yıl hayatta kaldı, yedek kulübesinde yırtık bir Aşil tendonunu iyileştiren bir yıl da dahil. 2004’te Irak’ta görev yapan bir Ordu milletvekili, sol kolunun büyük bir kısmını kesen bir el bombası saldırısından sağ kurtuldu. Evde, sivri uçlu metal kancalı yeni protez koluna açık açık bakan komşularının bakışlarından kurtuldu.
Green, bu hafta ilk kez New York’ta bisikletine binecek. İşin garibi, biraz gergin. Nem ve sıcağa alışkın, St. Petersburg, Florida’da yaşıyor. Ama yokuşlara alışkın değil.
46 yaşındaki Green, “New York’un düz olup olmadığını bilmiyorum. Nemin nasıl olacağını bilmiyorum.” Yağmur yağmaya başlayabilir. Ve umarım düzdür.”
Green yarın La Guardia Havalimanı’na uçuyor. Gidonu bir anahtar gibi kavrayan en son protez koluna uyması için özel gidonlu bir bisiklet verilir. Perşembe günü, gazilerin fiziksel ve duygusal travmadan kurtulmalarına yardımcı olan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Wounded Warrior Project tarafından düzenlenen Soldier Ride etkinliğine katılacak.
Yolculuk şehrin göbeğinde, Altıncı Cadde’de, News Corp.’un önünde başlar. Brooklyn’de bina. Bisikletçiler, Coney Adası’na giden bir rotanın parçası olan Brooklyn Köprüsü’nün inişli çıkışlı tepesini kullanıyor. Sağlık görevlileri ve polis memurları tarafından kuşatılacaksınız. Hayırseverler, bisikletçileri devam etmeye teşvik etmek için bazı bölümlerde toplanır. Bu tür kapatmaların her zaman gerektirdiği tüm küfürler ve kamyon kornalarıyla yollar kapatılacak.
Kalabalığın ortasında çoğunlukla sessiz olacak. Kırk gazi birlikte binecek. Biri durursa hepsi durur. Gruptaki en deneyimli binici olarak Green, yeni arkadaşlarını fiziksel ve duygusal sıkıntı belirtileri için izleyecektir.
Green, “Birlikte başlıyoruz, birlikte sürüyoruz, birlikte bitiriyoruz” dedi. “Takım olarak süreceğiz.”
Green, kriz ve travmayla dolu bir hayatta, katılacak ekipler arayarak yıllarını harcadı. Annesinin banka memuru olarak çalıştığı güney Chicago’nun Englewood semtinde büyüdü. Ardından, 1980’lerin başında şehri kasıp kavuran crack salgını sırasında annesi uyuşturucu bağımlısı oldu.
Bankadaki işini ve ardından dairesini kaybetti.
Green, “Hayat gerçekten çok zorlaştı” dedi.
İlk Notre Dame futbol maçını yedi yaşındayken televizyonda izledi. Altın miğferleri ve NBC’nin Üniversite Bazilikası’nın altın kubbesinin pan çekimlerini severdi. Parçalanmakta olan bir ailede, Cumartesi öğleden sonraları futbol izlemek Green’in en sevdiği eğlence haline geldi, dedi. Her yayın, ABD Ordusu ve Deniz Piyadeleri için reklamlarla noktalandı.
Green karar verdi: orduya katılacaktı. Ama önce basketbol bursuyla Notre Dame’a gidecekti. Fakir bir mahallede Katolik olmayan bir aileden gelen zenci bir kızın, geleneksel olarak beyaz, varlıklı genç erkeklerden oluşan ve Green’den yıllar önce 1971’e kadar kadınları kabul etmeyen bir üniversitede kendini yersiz hissedebileceğini çok az biliyordu. doğmak.
“Dokuz yaşımdayken insanlara Notre Dame’a gideceğimi söylemeye başladım” dedi. “Sadece bana güldüler.”
Green, lise basketbol takımında göze çarpan bir solak oldu ve ardından Notre Dame bursu aldı.
Mezun olduktan sonra Chicago devlet okulunda öğretmen ve basketbol koçu oldu. Bir kez daha kayboldu.
Green, “25 yaşımdayken bir kimlik krizi geçirdim,” dedi.
Her biri subay olarak Hava Kuvvetlerine veya bir Ordu istihbarat birimine katılmayı düşündü. Daha da zor bir yol seçti: askeri polisin bir üyesi oldu. 11 Eylül’den aylar sonra orduya yazıldı.
“Savaşa gideceğimiz konusunda saf değildim” dedi.
Ardından 25 Mayıs 2004 geldi. Green’in birimi, memurları eğitmek için Bağdat’ın merkezindeki bir polis karakoluna atandı. O gün memurlardan hiçbiri gelmedi. Çatıyı korumak ve mahalledeki belaya dikkat etmek Green’e kalmıştı.
İlk iki roket bombası onun iki kat altındaki binaya düştü.
Üçüncüsü çatıya indi.
Patlama Green’in vücudunu uyuşturdu, ardından daha önce hiç hissetmediği bir acı geldi. Bir hastane yatağında kafası karışık bir şekilde uyandı. Anlayamıyordu: neden sol kolu şu anda ondan daha kısaydı? Tabur komutanı geldi ve ona Mor Kalp verdi.
Aylarca iyileştikten sonra, hiçbir topluluğu ve amacı olmadan Chicago’ya döndü.
“Bunu yakaladım. İnsanlar baktı,” dedi Green. “İnsanların beni göremeyeceği bir yere saklanmak üzereydim. ”
Bir arkadaşı Green’i asker gezintisine davet etti. Zordu. Kancası gidondan kaydı ve midesinde dik durma gücü kalmamıştı. Birkaç kez düştü.
Diğer gaziler bakmadı. Yardım ettiler. Bu Green’e bir fikir verdi.
“Ne zaman düşsem beni kaldıran biri çıkıyordu” dedi. “İlk sürüş sırasında bir ara, amacımın hâlâ geçerli olduğunu buldum. Hala topluma geri verecek bir şeyim var.
Green iki yüksek lisans derecesi aldı ve Gazi İşleri Bakanlığı’nda terapist oldu. Michigan Gölü’nde su kayağı yapmasına ve Alaska’da balık tutmasına da olanak tanıyan Wounded Warrior Project ile gemi yolculuğuna devam etti. Başkan George W. Bush ve o zamanlar Illinois’den küçük senatör olan Barack Obama ile tanıştı. Geçen yıl Green, Washington DC’deki Wounded Warrior Project gezisinde Başkan Biden tarafından kucaklanmıştı.
Unutulmaz bir an olup olmadığı sorulduğunda derin bir nefes aldı.
“Biliyorsun, şimdi 46 yaşındayım” dedi. “Artık yıldızlar konusunda o kadar heyecanlı değilim. Ama harika bir deneyimdi.”
Bu hafta Florida’dan La Guardia’ya uçacak ve Midtown’dan okyanusa 19 mil bisiklet sürecek.
Yeşil, tepelerimizi veya nemi sevmeyebilir. Ama New York şehri onu korkutmuyor.
“Trafik konusunda endişelenmiyorum. Sadece incinip sürüşü bitirmeyeceğim için endişeleniyorum” dedi. “Her zaman başladığım işi bitirmek isterim.”
Hava durumu
Yüksek 80’lerde sıcaklıklarla güneşli bir gün bekleyin. Akşam hava çoğunlukla açık olacak ve sıcaklık 70°C’nin altına düşüyor.
ALTERNATİF OTOPARK
15 Ağustos’a (Meryem Bayramı) kadar geçerlidir.
New York’tan son haberler
BÜYÜKŞEHİR günlüğü
Hepsi giyinmiş
Sevgili günlük:
Kısa bir süre önce hukuk fakültesi için Mali’den Manhattan’a, herkesin birbirini selamladığı bir yerden, boşuna temas aradığım bir şehre taşınmıştım.
Bir öğleden sonra şehir merkezindeki bir trende kapının yanındaki koltukta oturuyordum. Karşımda şık giyimli bir kadın ve küçük kızı oturuyordu.
Kız, beyaz dantellerle süslenmiş siyah kadife bir parti elbisesi giymişti ve her sarı bukle mükemmel bir şekilde ayarlanmıştı. İkisi birlikte, kot pantolonum ve kazağımın içinde kendimi kirli hissetmeme neden oldu.
Anne acımasızca telefonuna bakarken, kız oturduğu yerde kıpırdandı, ayakları sarkıyordu. bana baktı Burnumu kırıştırdım ve dilimin ucunu çıkardım. Hemen gözlerini kaçırdı, parlak ayakkabılarına ve annesinin yüzüne.
Birkaç dakika sonra acilen annesinin dikkatini çekmeye çalıştım.
“Majesteleri? Majesteleri! Kusura bakmayın!” dedim. “Kızınız metro direğini yalıyor.”
—Julia Barke
Agnes Lee’nin çizdiği. Başvuruları buraya gönderin Ve Büyükşehir Günlüğü hakkında daha fazla bilgiyi burada bulabilirsiniz.
Burada bir araya gelebildiğimize sevindim. James Barron yarın dönüyor. – SANTİMETRE
PS İşte bugünün Mini bulmacalar Ve Heceleme yarışması. Tüm bulmacalarımızı burada bulabilirsiniz..
Melissa Guerrero, Johnna Margalotti ve Ed Shanahan New York Today’e katkıda bulundular. Ekibe nytoday@Haber adresinden ulaşabilirsiniz.
Bu bülteni gelen kutunuza almak için buradan kaydolun.