‘Kentlerinden kovulan’ memurlar anlattı: Göçe zorlandık Nur Kaplan
ANKARA – Ofis Memurları Sendikası, (Büro Memur-Sen) son devirde fahiş halde artan konut ve kira fiyatları niçiniyle memurların büyükşehirlerde geçiminin zorlaştığını, tayin taleplerinin arttığını ve çalışanların artık daha küçük kentlerde yaşamak istediğini deklare etti. İstanbul’da uzun yıllardır memur olarak çalışan Zeliha Tok, Hasan Tekin ve Ali Işık ile hayat şartlarını, tayin taleplerinin niçinlerini ve memur göçlerini konuştuk.
DEĞİŞEN YALNIZCA ‘EV’ DEĞİL, YAŞAM
İstanbul’da 10 yıldır öğretmenlik yapan Zeliha Tok, kentte konut kiralarını karşılayamaz duruma gelmesi ötürüsıyla tayin isteyerek Tekirdağ’a gitti. İstanbul’daki konut sahibinin kendisine “eşyalarımı koyacağım” söylemiş olduğini ve konuttan çıkarıldığını anlatan Tok, Tekirdağ’a gittikten daha sonra İstanbul’da yaşadıkları konutun 3 milyon liraya satışa konulduğunu ve daha yüksek fiyata kiraya verildiğini anlattı.
“Aynı okulda senelerca öğretmendim, tıpkı mahallede, birebir sitede yaşıyordum lakin artık hiç bilmediğimiz bir yere geldik” diyen Tok, yeni hayatını, “Sadece meskeni değil, toplumsal yaşantımızı, arkadaşlarımızı, bütün koşullarımızı değiştirdik. Tansiyon hastasıyım, hekim denetimlerim vardı. Onları bırakarak geldim. Buradan bir daha hekim bulmak zorundayım. Kızım arkadaşlarını bıraktı, uzun mühlet buraya alışamadı” kelamlarıyla anlattı.
‘ÖĞRENCİLERİME ‘MESLEK EDİNİN’ NASIL DİYEBİLİRİM, EN BÜYÜK DÜŞÜNCEYİ BEN ÇEKİYORUM’
Öğretmen olma sürecinde çok sıkıntı basamaklardan geçtiğini söyleyen Tok, atanmasına atıfta bulunarak, “Tam rahat edeceğiz, kendi kendimize yeteceğiz derken kiralara para yettiremez hale geldik” dedi. “Keşke öbür sebeplerden dolayı tayin istemiş olsaydık. bu türlü tayin istemek fazlaca zorumuza gitti” diye kelamlarını sürdüren Tok, “senelerca üniversite oku, emek ver lakin sen hiç okumamış üzere geçim meşakkati yaşa. Ben öğrencilerime ‘okuyun da meslek başına geçin, rahat edin’ diye nasıl diyebilirim? En büyük düşünceyi ben yaşıyorum” sözlerini kullandı
‘KENTİMDEN HAK ETMEDİĞİM HALDE KOVULDUM’
Türkiye’de memurların hayat şartlarının giderek kötüleştiğini anlatan Tok, ülkenin en büyük metropolünden çıkarak küçük bir kente gitmenin kendisinde “kovulmuş hissi” yarattığını söylemiş oldu. Tok, “Sanki hayat kurallarım kısıtlanmış, soyutlanmış üzere hissediyorum. Her yıl bütçemizden biraz daha fazla kısıyoruz. Çocuğumu hiç tatile götüremedim. En uzak gidebildiğimiz yer memleketimiz oldu. Bizim maaşımız, gelirimiz sabit lakin sokaktaki fiyatlar daima hareketli” dedi.
‘EVİN OLDUĞU KENTE KAÇTIK’
İstanbul’da uzun müddettir öğretmen olarak çalışan ama istenilen kira fiyatına yetişemediği için mesleğine Kocaeli’de devam etme sonucu alan bir başka isim ise Hasan Tekin. Kocaeli’yi eşinin ailesinin meskeni olması ötürüsıyla tercih ettiğini söyleyen Tekin, artan enflasyonla bir arada İstanbul’da geçirdiği son üç yılın “bir an evvel bitmesini” beklediğini söz ederek şu biçimde devam etti:
“İstanbul’da oturduğum mesken bin 600 liraydı, aidat ile bir arada 2 bin lira ödüyordum. Mesken sahibim yüzde 25’den çok artırım yapacağını söylemiş oldu. Kira ve aidatla birlikte 4 bin 250 lira ödeyecektik. Mesken sahibi biz çıktıktan daha sonra meskeni 7 bin lira kiraya vermiş. Biz de İstanbul’da yer değişikliğinden fazla meskenin olduğu bir kente gelmek zorunda kaldık.”
‘BEBEK İÇİN HER ŞEYİN EN KALİTELİSİNİ ALAMIYORUZ’
Yeni doğan bir çocuğunun olduğunu, bebeğin harcamaları ile bir arada mecburî masraflarının yüzde 65 bandında olduğunu söz eden Tekin, “Bebek için her şeyin en kalitelisini alamıyoruz, kimi vakit erteliyoruz. Her geçen gün daha geriye gidiyoruz. Maaş sayı olarak artıyor lakin biz üç katı tabana gidiyoruz” diye konuştu.
GÖÇ HAZIRLIĞI
Sosyal Güvenlik Uzmanı olan Ali Işık ise 17 yıldır İstanbul’da memur olduğunu, önümüzdeki yılın sonunda geçinemediği için öbür bir kente göç etmek için hazırlandığını söylemiş oldu. “Şu an çıksam 7 bin liranın altında konut bulamam, o tedirginlikle yaşıyorum” diyen Işık, şunları kaydetti:
“İki çocuk var, eşim atanamayan sağlıkçı. Her yıl giysim için bir ekip elbise alırken üç yılda bir alır oldum. Çocuklarım daha âlâ eğitim alsın diye bu kente gelmiştik lakin durum bizi göçe zorluyor. Hepimizin ömrü değişecek. Büyükşehirde büyüyüp belirli bir tertibe alıştığımız için küçük yerdeki hayatımız hayli farklı olacak. Memurların iş yükü aslına bakarsanız hayli fazla, ek iş de yapamazsın. Elektrik, su, doğalgaz, kira, kredi derken besine bile ulaşamadan maaş eriyip gidiyor.”
EV ARKADAŞI ALANLAR, EVLİLİĞİNİ HIZLANDIRANLAR, ÖZEL ODASI OLMADAN YAŞAYAN MEMURLAR…
Memurların tek temel gereksiniminin artık barınma üzerinden şekillendiğini, insanların geleceğini değil bugününü kurtarma kaygısında olduğunu tabir eden Işık, yanında çalışan memur arkadaşlarının ekonomik darboğaz ortasında aradıkları çıkış yollarını şu sözlerle anlattı:
“30 yıldır memur olan bir arkadaşımız konut sahibi kirayı 7 bin 500 lira yapınca yanına mesken arkadaşı almak zorunda kaldı. Öteki bir arkadaşımız barınamadığı için evliliğini hızlandıracak. Bir başkası ailesini memleketine gönderdi, bekâr konutunda yaşıyor. Odası bile olmadan halasıyla yaşayan bir arkadaşımız ise her gün ağlayarak geliyor iş yerine. ‘Bu parayla karnımı mı doyurayım, buna mı katlanayım?’ diyor. Memurlar artık bir köleden farksız yaşıyor.”
ANKARA – Ofis Memurları Sendikası, (Büro Memur-Sen) son devirde fahiş halde artan konut ve kira fiyatları niçiniyle memurların büyükşehirlerde geçiminin zorlaştığını, tayin taleplerinin arttığını ve çalışanların artık daha küçük kentlerde yaşamak istediğini deklare etti. İstanbul’da uzun yıllardır memur olarak çalışan Zeliha Tok, Hasan Tekin ve Ali Işık ile hayat şartlarını, tayin taleplerinin niçinlerini ve memur göçlerini konuştuk.
DEĞİŞEN YALNIZCA ‘EV’ DEĞİL, YAŞAM
İstanbul’da 10 yıldır öğretmenlik yapan Zeliha Tok, kentte konut kiralarını karşılayamaz duruma gelmesi ötürüsıyla tayin isteyerek Tekirdağ’a gitti. İstanbul’daki konut sahibinin kendisine “eşyalarımı koyacağım” söylemiş olduğini ve konuttan çıkarıldığını anlatan Tok, Tekirdağ’a gittikten daha sonra İstanbul’da yaşadıkları konutun 3 milyon liraya satışa konulduğunu ve daha yüksek fiyata kiraya verildiğini anlattı.
“Aynı okulda senelerca öğretmendim, tıpkı mahallede, birebir sitede yaşıyordum lakin artık hiç bilmediğimiz bir yere geldik” diyen Tok, yeni hayatını, “Sadece meskeni değil, toplumsal yaşantımızı, arkadaşlarımızı, bütün koşullarımızı değiştirdik. Tansiyon hastasıyım, hekim denetimlerim vardı. Onları bırakarak geldim. Buradan bir daha hekim bulmak zorundayım. Kızım arkadaşlarını bıraktı, uzun mühlet buraya alışamadı” kelamlarıyla anlattı.
‘ÖĞRENCİLERİME ‘MESLEK EDİNİN’ NASIL DİYEBİLİRİM, EN BÜYÜK DÜŞÜNCEYİ BEN ÇEKİYORUM’
Öğretmen olma sürecinde çok sıkıntı basamaklardan geçtiğini söyleyen Tok, atanmasına atıfta bulunarak, “Tam rahat edeceğiz, kendi kendimize yeteceğiz derken kiralara para yettiremez hale geldik” dedi. “Keşke öbür sebeplerden dolayı tayin istemiş olsaydık. bu türlü tayin istemek fazlaca zorumuza gitti” diye kelamlarını sürdüren Tok, “senelerca üniversite oku, emek ver lakin sen hiç okumamış üzere geçim meşakkati yaşa. Ben öğrencilerime ‘okuyun da meslek başına geçin, rahat edin’ diye nasıl diyebilirim? En büyük düşünceyi ben yaşıyorum” sözlerini kullandı
‘KENTİMDEN HAK ETMEDİĞİM HALDE KOVULDUM’
Türkiye’de memurların hayat şartlarının giderek kötüleştiğini anlatan Tok, ülkenin en büyük metropolünden çıkarak küçük bir kente gitmenin kendisinde “kovulmuş hissi” yarattığını söylemiş oldu. Tok, “Sanki hayat kurallarım kısıtlanmış, soyutlanmış üzere hissediyorum. Her yıl bütçemizden biraz daha fazla kısıyoruz. Çocuğumu hiç tatile götüremedim. En uzak gidebildiğimiz yer memleketimiz oldu. Bizim maaşımız, gelirimiz sabit lakin sokaktaki fiyatlar daima hareketli” dedi.
‘EVİN OLDUĞU KENTE KAÇTIK’
İstanbul’da uzun müddettir öğretmen olarak çalışan ama istenilen kira fiyatına yetişemediği için mesleğine Kocaeli’de devam etme sonucu alan bir başka isim ise Hasan Tekin. Kocaeli’yi eşinin ailesinin meskeni olması ötürüsıyla tercih ettiğini söyleyen Tekin, artan enflasyonla bir arada İstanbul’da geçirdiği son üç yılın “bir an evvel bitmesini” beklediğini söz ederek şu biçimde devam etti:
“İstanbul’da oturduğum mesken bin 600 liraydı, aidat ile bir arada 2 bin lira ödüyordum. Mesken sahibim yüzde 25’den çok artırım yapacağını söylemiş oldu. Kira ve aidatla birlikte 4 bin 250 lira ödeyecektik. Mesken sahibi biz çıktıktan daha sonra meskeni 7 bin lira kiraya vermiş. Biz de İstanbul’da yer değişikliğinden fazla meskenin olduğu bir kente gelmek zorunda kaldık.”
‘BEBEK İÇİN HER ŞEYİN EN KALİTELİSİNİ ALAMIYORUZ’
Yeni doğan bir çocuğunun olduğunu, bebeğin harcamaları ile bir arada mecburî masraflarının yüzde 65 bandında olduğunu söz eden Tekin, “Bebek için her şeyin en kalitelisini alamıyoruz, kimi vakit erteliyoruz. Her geçen gün daha geriye gidiyoruz. Maaş sayı olarak artıyor lakin biz üç katı tabana gidiyoruz” diye konuştu.
GÖÇ HAZIRLIĞI
Sosyal Güvenlik Uzmanı olan Ali Işık ise 17 yıldır İstanbul’da memur olduğunu, önümüzdeki yılın sonunda geçinemediği için öbür bir kente göç etmek için hazırlandığını söylemiş oldu. “Şu an çıksam 7 bin liranın altında konut bulamam, o tedirginlikle yaşıyorum” diyen Işık, şunları kaydetti:
“İki çocuk var, eşim atanamayan sağlıkçı. Her yıl giysim için bir ekip elbise alırken üç yılda bir alır oldum. Çocuklarım daha âlâ eğitim alsın diye bu kente gelmiştik lakin durum bizi göçe zorluyor. Hepimizin ömrü değişecek. Büyükşehirde büyüyüp belirli bir tertibe alıştığımız için küçük yerdeki hayatımız hayli farklı olacak. Memurların iş yükü aslına bakarsanız hayli fazla, ek iş de yapamazsın. Elektrik, su, doğalgaz, kira, kredi derken besine bile ulaşamadan maaş eriyip gidiyor.”
EV ARKADAŞI ALANLAR, EVLİLİĞİNİ HIZLANDIRANLAR, ÖZEL ODASI OLMADAN YAŞAYAN MEMURLAR…
Memurların tek temel gereksiniminin artık barınma üzerinden şekillendiğini, insanların geleceğini değil bugününü kurtarma kaygısında olduğunu tabir eden Işık, yanında çalışan memur arkadaşlarının ekonomik darboğaz ortasında aradıkları çıkış yollarını şu sözlerle anlattı:
“30 yıldır memur olan bir arkadaşımız konut sahibi kirayı 7 bin 500 lira yapınca yanına mesken arkadaşı almak zorunda kaldı. Öteki bir arkadaşımız barınamadığı için evliliğini hızlandıracak. Bir başkası ailesini memleketine gönderdi, bekâr konutunda yaşıyor. Odası bile olmadan halasıyla yaşayan bir arkadaşımız ise her gün ağlayarak geliyor iş yerine. ‘Bu parayla karnımı mı doyurayım, buna mı katlanayım?’ diyor. Memurlar artık bir köleden farksız yaşıyor.”