“Kadın başka bir yerden daha iyi görüş almayı önerdi”
Bakmak
Sevgili günlük:
Bir cumartesi günü Grand Army Plaza’daki çiftçi pazarından eve dönerken Prospect Park’tan geçen bir rotayı takip ettim. Bir adamla bir kadının sessizce ağaçlara baktığını fark ettim.
“Orada neler oluyor?” Diye sordum.
Kadın, kendisi ve babası olan adamın izlediği kuşun atmaca olduğuna inandığını söyledi. Ağaçların birindeki dalı işaret ederek kuşu bulmama yardım etmeye çalıştı.
Ne gördüklerini görmeye çalışarak bir yerden diğerine yürüdüm, ancak güneş ışığı yoğun akçaağaç ve meşe yığınlarının arasından sızdığı için bu zordu.
Birkaç dakika sonra alışveriş arabasını iten bir kadın belirdi ve neye baktığımızı sordu.
Ona bir şahin aradığımı – muhtemelen kırmızı omuzlu bir şahin, belki de yavru bir şahin – ve telefonumu ona doğrultup fotoğrafını çekip yakınlaştırmayı deneyeceğimi söyledim. Ama kuşu bulmakta olduğu kadar fotoğrafı oluşturmakta da çok zorlandım.
Kadın başka bir yerden daha iyi bir görüş almayı önerdi ve sonunda ikimiz de şahine bir göz attık.
Ayrı yollarımıza gitmeye hazırlanırken ona sohbetimizden keyif aldığımı söyledim. Adımı sordu.
Ona söylediğimde şaşırmış görünüyordu.
Bekle, dedi. Gösteri Sanatları Lisesi’ne gittiniz mi?
Aniden onu 60 yıl öncesinden tanıdım.
– Riva Rosenfield
Brooklyn Donanma Tersanesi
Sevgili günlük:
1960’ların başıydı. Ağabeyim, ABD Donanması’nda yeni atanan bir asteğmendi ve Brooklyn Donanma Tersanesi’ndeki USS Saratoga gemisinde görevliydi. Annemle babamı ve beni gemisini ve tersanesini gezmeye davet etti.
Bize tam bir Saratoga turu verildi. Onun kamarasını, memurların yemekhanesini, uçuş güvertesini ve daha fazlasını gördük.
İşimiz bitince ağabeyim bizi subaylar kulübüne akşam yemeğine götürmeyi teklif etti. İnsanları üssün etrafında gezdiren taksilerden birini çağırdı ve biz de onun gelmesini bekledik.
Sonunda bir minibüs durdu ve hepimiz bindik.
Şoför kardeşime “Nereye efendim?” diye sordu.
Ağabeyim, “Subaylar kulübü” diye yanıtladı.
Sürücü motoru çalıştırdı ve özellikle akıllıca bir U dönüşü yaptı.
“İşte geldik efendim!” dedi.
—Janet Barr
Orkide gösterisi
Sevgili günlük:
Birkaç yıl önce Rockefeller Center’daki yıllık orkide gösterisine gittim. Saat geç olmuştu ve gösteri yakında bitecekti.
Beşinci Caddede hızla yürürken Özgürlük Anıtı maskeleri satan bir satıcı gördüm. Bisikletine asmıştı.
Gözüme çarptılar, ben de bir anlığına durup baktım. Gösteriye yetişmek için acelem olduğu için daha sonra orada olup olmayacağını sordum.
“Ben de seninle geleceğim” dedi ve yakındaki sosisli sandviç satıcısından kendisi dönene kadar maskelere göz kulak olmasını istedi.
Olan bitene inanamadım. Aniden Picasso’ya benzeyen ve orkide gösterisinde bana eşlik eden bir yabancıyla yürüyordum.
Aradan 22 yıldan fazla zaman geçti ve hâlâ arkadaşız.
—Cristina Klein
Balina izleme
Sevgili günlük:
Arkadaşım Tom, Sheepshead Körfezi’nden popüler bir balina izleme gezisi işletiyor. Yakın zamanda hevesli bir balina gözlemcisi ve iyi bir arkadaş olan Buddy öldü. Buddy’nin isteklerinden biri Tom’un küllerini çok sevdiği denize saçmasıydı.
Güzel bir yaz akşamı Tom her zamanki gece gezisini iptal etti ve özel bir anma töreni düzenledi. Buddy’nin 80’den fazla arkadaşı ve aile üyesi son bir veda etmeye geldi.
Yolcular arasında sessizce ve tek başına oturan ciddi görünüşlü genç bir kadın da vardı. Mürettebat üyeleri de dahil olmak üzere diğer insanlardan hiçbiri onun kim olduğunu bilmiyordu.
Tekne hareket etti ve servis çok iyi geçti; bol kahkaha, biraz gözyaşı ve insanlar Buddy ile ilgili en sevdikleri hikayeleri paylaştılar.
Tekne Brooklyn’deki rıhtıma döndüğünde, Kaptan Tom ayrılırken herkesle konuştu. Genç kadın ona yaklaşırken Tom geldiği için ona teşekkür etti ve böyle güzel bir akşam geçirdikleri için ne kadar mutlu olduğunu söyledi.
“Dürüst olmak gerekirse” dedi, “bu şimdiye kadar katıldığım en kötü balina izleme gezisiydi.”
— Phil Lefkoşa
Keşmir Vadisi
Sevgili günlük:
Bir sabah Prospect Park’taki Kaşmir Vadisi’ndeyken dürbünlü genç bir adam kuş gözlemcilerine doğru koştu.
Geç geldiği için özür diledi ve önceki gece sinemaya gittikten sonra eve geç geldiğini söyledi.
“Ne gördün?” Kuş gözlemcilerinden biri sordu.
“Yeni ‘Küçük Denizkızı'” diye yanıtladı.
“Nasıl oldu?” başkası sordu.
“Eh,” dedi genç adam alaycı bir ciddiyet tonuyla, “sarı sümsük kuşunun karakalem çizimini tamamen yanlış anladığını söyleyebilirim.”
—Bruce E. Cory
Bakmak
Sevgili günlük:
Bir cumartesi günü Grand Army Plaza’daki çiftçi pazarından eve dönerken Prospect Park’tan geçen bir rotayı takip ettim. Bir adamla bir kadının sessizce ağaçlara baktığını fark ettim.
“Orada neler oluyor?” Diye sordum.
Kadın, kendisi ve babası olan adamın izlediği kuşun atmaca olduğuna inandığını söyledi. Ağaçların birindeki dalı işaret ederek kuşu bulmama yardım etmeye çalıştı.
Ne gördüklerini görmeye çalışarak bir yerden diğerine yürüdüm, ancak güneş ışığı yoğun akçaağaç ve meşe yığınlarının arasından sızdığı için bu zordu.
Birkaç dakika sonra alışveriş arabasını iten bir kadın belirdi ve neye baktığımızı sordu.
Ona bir şahin aradığımı – muhtemelen kırmızı omuzlu bir şahin, belki de yavru bir şahin – ve telefonumu ona doğrultup fotoğrafını çekip yakınlaştırmayı deneyeceğimi söyledim. Ama kuşu bulmakta olduğu kadar fotoğrafı oluşturmakta da çok zorlandım.
Kadın başka bir yerden daha iyi bir görüş almayı önerdi ve sonunda ikimiz de şahine bir göz attık.
Ayrı yollarımıza gitmeye hazırlanırken ona sohbetimizden keyif aldığımı söyledim. Adımı sordu.
Ona söylediğimde şaşırmış görünüyordu.
Bekle, dedi. Gösteri Sanatları Lisesi’ne gittiniz mi?
Aniden onu 60 yıl öncesinden tanıdım.
– Riva Rosenfield
Brooklyn Donanma Tersanesi
Sevgili günlük:
1960’ların başıydı. Ağabeyim, ABD Donanması’nda yeni atanan bir asteğmendi ve Brooklyn Donanma Tersanesi’ndeki USS Saratoga gemisinde görevliydi. Annemle babamı ve beni gemisini ve tersanesini gezmeye davet etti.
Bize tam bir Saratoga turu verildi. Onun kamarasını, memurların yemekhanesini, uçuş güvertesini ve daha fazlasını gördük.
İşimiz bitince ağabeyim bizi subaylar kulübüne akşam yemeğine götürmeyi teklif etti. İnsanları üssün etrafında gezdiren taksilerden birini çağırdı ve biz de onun gelmesini bekledik.
Sonunda bir minibüs durdu ve hepimiz bindik.
Şoför kardeşime “Nereye efendim?” diye sordu.
Ağabeyim, “Subaylar kulübü” diye yanıtladı.
Sürücü motoru çalıştırdı ve özellikle akıllıca bir U dönüşü yaptı.
“İşte geldik efendim!” dedi.
—Janet Barr
Orkide gösterisi
Sevgili günlük:
Birkaç yıl önce Rockefeller Center’daki yıllık orkide gösterisine gittim. Saat geç olmuştu ve gösteri yakında bitecekti.
Beşinci Caddede hızla yürürken Özgürlük Anıtı maskeleri satan bir satıcı gördüm. Bisikletine asmıştı.
Gözüme çarptılar, ben de bir anlığına durup baktım. Gösteriye yetişmek için acelem olduğu için daha sonra orada olup olmayacağını sordum.
“Ben de seninle geleceğim” dedi ve yakındaki sosisli sandviç satıcısından kendisi dönene kadar maskelere göz kulak olmasını istedi.
Olan bitene inanamadım. Aniden Picasso’ya benzeyen ve orkide gösterisinde bana eşlik eden bir yabancıyla yürüyordum.
Aradan 22 yıldan fazla zaman geçti ve hâlâ arkadaşız.
—Cristina Klein
Balina izleme
Sevgili günlük:
Arkadaşım Tom, Sheepshead Körfezi’nden popüler bir balina izleme gezisi işletiyor. Yakın zamanda hevesli bir balina gözlemcisi ve iyi bir arkadaş olan Buddy öldü. Buddy’nin isteklerinden biri Tom’un küllerini çok sevdiği denize saçmasıydı.
Güzel bir yaz akşamı Tom her zamanki gece gezisini iptal etti ve özel bir anma töreni düzenledi. Buddy’nin 80’den fazla arkadaşı ve aile üyesi son bir veda etmeye geldi.
Yolcular arasında sessizce ve tek başına oturan ciddi görünüşlü genç bir kadın da vardı. Mürettebat üyeleri de dahil olmak üzere diğer insanlardan hiçbiri onun kim olduğunu bilmiyordu.
Tekne hareket etti ve servis çok iyi geçti; bol kahkaha, biraz gözyaşı ve insanlar Buddy ile ilgili en sevdikleri hikayeleri paylaştılar.
Tekne Brooklyn’deki rıhtıma döndüğünde, Kaptan Tom ayrılırken herkesle konuştu. Genç kadın ona yaklaşırken Tom geldiği için ona teşekkür etti ve böyle güzel bir akşam geçirdikleri için ne kadar mutlu olduğunu söyledi.
“Dürüst olmak gerekirse” dedi, “bu şimdiye kadar katıldığım en kötü balina izleme gezisiydi.”
— Phil Lefkoşa
Keşmir Vadisi
Sevgili günlük:
Bir sabah Prospect Park’taki Kaşmir Vadisi’ndeyken dürbünlü genç bir adam kuş gözlemcilerine doğru koştu.
Geç geldiği için özür diledi ve önceki gece sinemaya gittikten sonra eve geç geldiğini söyledi.
“Ne gördün?” Kuş gözlemcilerinden biri sordu.
“Yeni ‘Küçük Denizkızı'” diye yanıtladı.
“Nasıl oldu?” başkası sordu.
“Eh,” dedi genç adam alaycı bir ciddiyet tonuyla, “sarı sümsük kuşunun karakalem çizimini tamamen yanlış anladığını söyleyebilirim.”
—Bruce E. Cory