Jordan Neely ve Daniel Penny metroda boğulmadan önce farklı hayatlar sürdüler
Pazartesi öğleden sonraydı ve 30 yaşında bir adam Manhattan’dan geçen bir F-treninde bağırıp çağırıyordu. Bir zamanlar yetenekli bir Michael Jackson taklitçisiydi, ama aynı zamanda sorunluydu. Şehir yetkilileri yıllardır ona yardım etmeye çalışıyordu.
Aynı arabada 24 yaşında bir Deniz Kuvvetleri gazisi vardı. Askerden sonra üniversiteyi bıraktı ve internette “tamamen yerine getirilmemiş” hissettiğini ve şimdi kasabada bir barmen olarak iş aradığını yazdı.
Düzensiz davranan Jordan Neely evsizdi. Tanıklar, trende başkalarına aç olduğunu, hapse geri dönmeyi umursamadığını ve ölmeye hazır olduğunu söyledi.
Sonraki birkaç dakika içinde tam olarak ne olduğu belli değil, ama sonunda kıdemli Daniel J. Penny, Bay Neely’yi -temel eğitimde öğrenmiş olabileceğine benzer ama önemli bir farkla- boğucu bir tutuşa soktu ve onu bir dakika içinde aldı. Bay Neely’nin hayatını sona erdiren ve kasabada öfke uyandıran uzun bir mücadele.
Başka bir yolcu tarafından videoya kaydedilen karşılaşmaları, New Yorklular ve Amerikalıların ırk, evsizlik, suç ve bazı insanlara polis tarafından nasıl farklı davranıldığına bakışlarındaki derin fay hatlarını bir kez daha ortaya çıkardı. Beyaz olan gazi Bay Penny, polis tarafından sorgulandı, ancak siyah olan Bay Neely’yi öldürmekle suçlanmadı.
Birinin başkalarına zarar vermesini engellemeye çalışan bir vatandaş mıydı? Ya da akıl hastası biriyle New York’ta ortak bir karşılaşmaya aşırı tepki?
Müfettişler, Bay Neely’nin ölümüne giden anları araştırırken, arkadaşları ve ailesi, öldürülen adamın gençken annesinin öldürülmesinin ardından mücadele ederken neşeli ve iyimser tavrını anlattı. Daha yakın zamanlarda, ciddi bir akıl hastalığından mustarip görünüyordu ve ara sıra şiddet patlamaları yaşıyordu.
Daha az tanınan, son birkaç yılın çoğunu New York’tan uzakta geçiren Bay Penny’dir.
Cuma günü, Bay Penny’nin avukatları Steven M. Raiser ve Thomas A. Kenniff bir bildiri yayınladılar. “Bay Neely, Daniel Penny ve diğer yolcuları agresif bir şekilde tehdit etmeye başladığında, Daniel yardım gelene kadar kendini korumak için başkalarının yardımıyla hareket etti” dedi. “Daniel asla Bay Neely’ye zarar vermeyi amaçlamadı ve onun zamansız ölümünü öngöremezdi.”
Bay Neely’nin çocukluğu, o 14 yaşındayken aniden rayından çıktı. Annesi Christie Neely ve erkek arkadaşıyla Bayonne, NJ’de bir apartman dairesinde yaşıyordu (Bu hafta başında ulaştı, babası yorum yapmaktan kaçındı.)
2007’de Bayan Neely ortadan kayboldu. Cesedi Bronx’ta bir bavulun içinde bulundu.
Boğulmuştu; Arkadaşı cinayetle suçlandı.
Bay Neely, 19 yaşındayken erkek arkadaşının duruşmasında “İlişki çılgıncaydı” dedi. “Her gün bir kavga.”
Bay Neely, sınıf arkadaşlarının onun kaybını bildiği Manhattan’daki Washington Irving Lisesi’ne gitti. Belki de bu acı verici deneyimden bahsetmekten dikkatini dağıtmak için, o zamana kadar güzel bir taklide dönüşmüş olan çocukluk aşkı Michael Jackson’a başvurdu.
30 yaşındaki sınıf arkadaşı Wilson Leon, “Herkes ona Michael Jackson derdi” dedi. “Washington Irving’in Michael Jackson’ı.”
“Çok tutkulu dans ederdi,” dedi Bay Leon, “öğretmenlere karşı çok iyi bir davranıştı.”
Ancak ailesinin bu hafta söylediğine göre Bay Neely okulu bıraktı. Daha sonraki yıllarda, sosyal medyada yer alacak ve metrolarda koreografisi yüksek Jackson taklidi yaparak, en iyi dönemindeki sanatçı gibi giyinecekti.
Bay Leon tesadüfen eski arkadaşının performanslarına rastladı – “bazen 42. Cadde, bazen L treni” dedi. “Birbirimize merhaba derdik.”
Ancak Bay Neely, güvenliğinden endişe duyan başkaları tarafından izlendi.
Şehir için metro kullanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Bowery Sakinleri Komitesi’nin bir çalışanına göre, yıllardır metrolarda evsizlere ulaşan sosyal hizmet ekipleri tarafından biliniyordu ve onlarla yüzlerce kez görüşmüştü.
Bay Neely, yetkililerin yardıma ve tedaviye en çok ihtiyacı olduğuna inandıkları sokaklarda yaşayan evsizlerin şehir tarafından tutulan bir listesi olan sosyal yardım görevlilerinin “İlk 50” olarak bilinen listesine dahil edildi. Hikayesini tartışmaya yetkili olmadıkları için isimsiz olarak konuşan görevli, gönüllü ve gönülsüz olarak birçok kez hastanelere götürüldüğünü söyledi.
Bay Neely, üç düzineden fazla tutuklamaya neden oldu. Birçoğu, sokaklarda yaşayan insanların evsiz kaldıklarında sıklıkla başvurdukları türdendi, örneğin turnikeden atlama veya izinsiz girme gibi. Ancak ikisi metroda olmak üzere en az dördü insanlara vurmakla suçlandı.
Sosyal hizmet uzmanları, Bay Neely’nin güçlü, öngörülemeyen sentetik esrar olan K2’yi yoğun bir şekilde kullandığını belirledi. Haziran 2019’da misafir bir işçi, Bay Neely’nin önemli miktarda kilo verdiğini ve dik uyuduğunu fark etti. İşçinin notlarına göre, bu sıralarda bir kadın ajanın kapısını çaldı ve onu öldürmekle tehdit etti. Sonra gitmişti.
Polis, Kasım 2021’de Aşağı Doğu Yakası sokağında 67 yaşındaki bir kadına yumruk atıp burnunu kırdığında Bay Neely’nin saldırganlığının zirveye ulaştığını söyledi. Saldırıyla suçlandı ve davası sonuçlanana kadar 15 ay hapis yattı, polisin söylediğine göre ailesi sürenin daha kısa olduğunu söylese de.
Bu yıl 9 Şubat’ta, tedavi görmesine ve hapisten çıkmasına izin vermek için şehir ve avukatları arasında dikkatle planlanmış bir stratejiyle suçunu kabul etti. Kurban bile planı imzaladı.
Duruşmada Yargıç Ellen M. Biben, “Bugünkü hedefin ne olduğunu biliyor musunuz?” diye sordu.
“Evet,” diye yanıtladı Bay Neely.
“O hedef nedir?”
“Fiziksel ve zihinsel olarak programa dahil etmek.”
Mahkemeden Bronx’taki bir tedavi tesisine taşınması ve 15 ay boyunca temiz kalması planlandı. Karşılığında, ağır mahkumiyeti azaltılacaktı. İlaçlarını alacağına, ilaçlardan uzak duracağına ve tesisten izinsiz ayrılmayacağına söz verdi.
Savcı Mary Weisgerber, “Bu harika bir geri dönüş fırsatı ve bunu size vermekten mutluluk duyuyoruz” dedi.
“Teşekkür ederim,” diye yanıtladı Bay Neely.
Ancak sadece 13 gün sonra tesisten ayrıldı. Yargıç Biben, onun için tutuklama emri çıkardı.
Mart ayında bir sosyal hizmet görevlisi onu metroda düzgün giyimli, sessiz ve içine kapanık bir halde görmüş ve Bronx’taki bir acil sığınma evine götürmüş. (Ulaşılanlar, evsiz insanlarla uğraşırken genellikle arama izinlerini kontrol etmezler.) Ancak aşağı doğru bir sarmal başladı.
9 Nisan’da, Coney Adası’ndaki hattın sonunda bir metro vagonunda misafir işçiler ona yaklaştığında, Bay Neely onların önüne işedi. Bir personelin notlarına göre, bir sosyal hizmet uzmanı polisi aramaya gittiğinde, Bay Neely “Onlar gelene kadar bekle, senin için bir şeyim var, bekle” diye bağırdı.
Memurlar geldi ve görünüşe göre tutuklama emrinden habersiz Bay Neely’yi trenden attı.
Beş gün sonra, Coney Island’daki bir saha temsilcisi onu gördü ve agresif ve tutarsız olduğunu gördü. İşçi, “Tedavi edilmezse başkalarına veya kendisine zarar verebilir” diye yazdı.
İki hafta sonra son kez SoHo’da bir F trenine bindi.
Liseden altı yıl sonra, dördü Deniz Kuvvetlerinde olan Bay Penny hakkında daha az şey biliniyor. Askeri kayıtlarına göre, barış zamanı birkaç kurdele ve nişan aldı ve 2021’de aktif görevden ayrılmadan önce çavuşluğa terfi etti.
Aynı askeri geçmişe sahip Danny Penny adında bir kişi, ağırlama işi arayanlar için bir web sitesi olan Harri.com’da üniversiteyi denediğini, “tamamen yerine getirilmediğini” ve “okulu bırakıp tüm Central’a sırt çantasıyla gitmeye karar verdiğini” yayınladı. “Amerika.”
Birkaç ay boyunca, geçen Mayıs ayına kadar, son konuşlandığı Camp Lejeune Deniz Üssü yakınlarındaki Kuzey Karolina’da bir sörf dükkanında çalıştı.
Dükkanda Bay Penny ile çalışan 19 yaşındaki Sam Santaniello, “Sörf ile ilgili her şeyi seviyor” dedi. “O sosyal bir insan. O çok rahat bir insan. Fazla bir şey onu strese sokmuyor.”
Bay Penny, konaklama sitesinde Manhattan’da bir barmen olarak çalışmayı hayal ettiğini yazdı.
“Seyahatler sırasında insanlarla etkileşime girme ve bağlantı kurma sevgimi yeniden keşfettim” diye yazdı. “Onlara hizmet etmek ve onlarla etkileşime geçmek, dünyanın sunduğu en ilginç ve eksantrik şey, bence yapmam gereken de bu.”
Trende boğulmaya neden olan anları anlatan daha fazla ayrıntı ortaya çıkacak. Ancak bir şey açık görünüyor: manevra, Bay Penny’nin Deniz Piyadelerinde öğretildiğine neredeyse kesin olarak benziyordu.
Bir çavuş, Marines’in web sitesinde yayınlanan bir makalede, “Bu boğma teknikleri, doğru kullanıldığında, düşmanı alt etmenin hızlı ve kesin bir yoludur” dedi.
Yeni Denizciler, doğru yapıldığında beyne giden kan ve oksijeni sadece sekiz saniye içinde kesen bir “kan tıkayıcı” takmak üzere eğitilirler. Bununla birlikte, kan boğulmasında, kişinin nefes borusunu sıkıştırmamak zorunludur, eğitim materyalleri bunun yaralanmaya veya daha kötü sonuçlara yol açabileceğini söylüyor.
1 Mayıs F treninde, serbest çalışan bir gazeteci olan Juan Alberto Vazquez, Bay Penny’nin Bay Neely’yi boyunduruk altına almasının ardından video kaydetmeye başladı. Daha sonra, Bay Neely’nin aç olduğunu ve ölmekten korkmadığını haykırdığını, ancak herhangi birini fiziksel olarak tehdit edip etmediğinin net olmadığını söyledi. Ayrıca, Bay Neely ve Bay Penny’nin karşılaşmadan önce etkileşimde bulunup bulunmadığı da belli değil, ancak Bay Penny ve trendeki diğer yolcular, Bay Neely’nin tutuklanma geçmişini bilmiyorlardı.
Bay Penny, Bay Neely’yi tuttu. Kısıtlanmış adam, topallamadan önce en az iki dakika yumruk attı ve tekmeledi. İki adam aksiyonun üzerinde gezindi ve Bay Neely’nin yakalanmasına yardım etti.
Videoda başka bir yolcunun “Cinayet suçlamasıyla yüzleşmek zorunda değilsiniz” dediği duyuluyor. “Çok güçlü bir tıkanıklık var, adamım.”
Bay Penny’nin birkaç yıl önce öğrendiği pamukçuk hastalığına teşebbüs edip etmediği bilinmiyor. Bay Neely’nin – yaklaşık sekiz saniye sonra – bayılması gereken an çoktan geride kalmıştı.
Bir tanık, Johnny Grima, Bay Penny hala Bay Neely’yi boğarken, ancak Bay Neely hareket etmeyi bıraktıktan sonra metro vagonuna bindiğini söyledi. Bronx’ta yaşayan ve Bay Neely’yi tanımayan 38 yaşındaki Bay Grima, “Gitmesine izin verdiklerinde, Jordan’ın gözleri açıktı, boşluğa bakıyordu ve gevşekti,” dedi.
Videoda, Bay Penny’nin bırakıp ayağa kalktığı sırada, Bay Grima’nın şöyle dediği duyuluyor: “Onu sırt üstü bırakmayın adamım, sırtüstü yatırırsanız tükürüğünden boğulabilir – sırtüstü yatırın.” yan.”
Bay Neely’yi tutan adamlardan biri buna uyuyor ve Bay Neely’yi yan tarafına çeviriyor. Bunu yaparken, Bay Penny bir metro koltuğunun altından savaşta düşürdüğü anlaşılan bir beyzbol şapkası alır ve tekrar takar.
Altı yüz mil ötede, Bay Penny’nin sörf arkadaşı Bay Santaniello ve diğer sayısız kişi videoyu gördü. Bay Penny’nin zihniyetini ancak tahmin edebiliyordu: “Danny’yi tanımak ve onun niyetini bilmek, etrafındakilere yardım etmekti.”
Metro sürücüleri ve toplu taşıma çalışanları yardım istedi. Sağlık görevlileri, Bay Neely’yi öldüğünün açıklandığı bir hastaneye götürdü.
Jonah E Bromwich, Maria Kramer Chelsea Gül Marcius, Hurubi Meko Ve David Phillips raporlamaya katkıda bulundu.
Pazartesi öğleden sonraydı ve 30 yaşında bir adam Manhattan’dan geçen bir F-treninde bağırıp çağırıyordu. Bir zamanlar yetenekli bir Michael Jackson taklitçisiydi, ama aynı zamanda sorunluydu. Şehir yetkilileri yıllardır ona yardım etmeye çalışıyordu.
Aynı arabada 24 yaşında bir Deniz Kuvvetleri gazisi vardı. Askerden sonra üniversiteyi bıraktı ve internette “tamamen yerine getirilmemiş” hissettiğini ve şimdi kasabada bir barmen olarak iş aradığını yazdı.
Düzensiz davranan Jordan Neely evsizdi. Tanıklar, trende başkalarına aç olduğunu, hapse geri dönmeyi umursamadığını ve ölmeye hazır olduğunu söyledi.
Sonraki birkaç dakika içinde tam olarak ne olduğu belli değil, ama sonunda kıdemli Daniel J. Penny, Bay Neely’yi -temel eğitimde öğrenmiş olabileceğine benzer ama önemli bir farkla- boğucu bir tutuşa soktu ve onu bir dakika içinde aldı. Bay Neely’nin hayatını sona erdiren ve kasabada öfke uyandıran uzun bir mücadele.
Başka bir yolcu tarafından videoya kaydedilen karşılaşmaları, New Yorklular ve Amerikalıların ırk, evsizlik, suç ve bazı insanlara polis tarafından nasıl farklı davranıldığına bakışlarındaki derin fay hatlarını bir kez daha ortaya çıkardı. Beyaz olan gazi Bay Penny, polis tarafından sorgulandı, ancak siyah olan Bay Neely’yi öldürmekle suçlanmadı.
Birinin başkalarına zarar vermesini engellemeye çalışan bir vatandaş mıydı? Ya da akıl hastası biriyle New York’ta ortak bir karşılaşmaya aşırı tepki?
Müfettişler, Bay Neely’nin ölümüne giden anları araştırırken, arkadaşları ve ailesi, öldürülen adamın gençken annesinin öldürülmesinin ardından mücadele ederken neşeli ve iyimser tavrını anlattı. Daha yakın zamanlarda, ciddi bir akıl hastalığından mustarip görünüyordu ve ara sıra şiddet patlamaları yaşıyordu.
Daha az tanınan, son birkaç yılın çoğunu New York’tan uzakta geçiren Bay Penny’dir.
Cuma günü, Bay Penny’nin avukatları Steven M. Raiser ve Thomas A. Kenniff bir bildiri yayınladılar. “Bay Neely, Daniel Penny ve diğer yolcuları agresif bir şekilde tehdit etmeye başladığında, Daniel yardım gelene kadar kendini korumak için başkalarının yardımıyla hareket etti” dedi. “Daniel asla Bay Neely’ye zarar vermeyi amaçlamadı ve onun zamansız ölümünü öngöremezdi.”
Bay Neely’nin çocukluğu, o 14 yaşındayken aniden rayından çıktı. Annesi Christie Neely ve erkek arkadaşıyla Bayonne, NJ’de bir apartman dairesinde yaşıyordu (Bu hafta başında ulaştı, babası yorum yapmaktan kaçındı.)
2007’de Bayan Neely ortadan kayboldu. Cesedi Bronx’ta bir bavulun içinde bulundu.
Boğulmuştu; Arkadaşı cinayetle suçlandı.
Bay Neely, 19 yaşındayken erkek arkadaşının duruşmasında “İlişki çılgıncaydı” dedi. “Her gün bir kavga.”
Bay Neely, sınıf arkadaşlarının onun kaybını bildiği Manhattan’daki Washington Irving Lisesi’ne gitti. Belki de bu acı verici deneyimden bahsetmekten dikkatini dağıtmak için, o zamana kadar güzel bir taklide dönüşmüş olan çocukluk aşkı Michael Jackson’a başvurdu.
30 yaşındaki sınıf arkadaşı Wilson Leon, “Herkes ona Michael Jackson derdi” dedi. “Washington Irving’in Michael Jackson’ı.”
“Çok tutkulu dans ederdi,” dedi Bay Leon, “öğretmenlere karşı çok iyi bir davranıştı.”
Ancak ailesinin bu hafta söylediğine göre Bay Neely okulu bıraktı. Daha sonraki yıllarda, sosyal medyada yer alacak ve metrolarda koreografisi yüksek Jackson taklidi yaparak, en iyi dönemindeki sanatçı gibi giyinecekti.
Bay Leon tesadüfen eski arkadaşının performanslarına rastladı – “bazen 42. Cadde, bazen L treni” dedi. “Birbirimize merhaba derdik.”
Ancak Bay Neely, güvenliğinden endişe duyan başkaları tarafından izlendi.
Şehir için metro kullanan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Bowery Sakinleri Komitesi’nin bir çalışanına göre, yıllardır metrolarda evsizlere ulaşan sosyal hizmet ekipleri tarafından biliniyordu ve onlarla yüzlerce kez görüşmüştü.
Bay Neely, yetkililerin yardıma ve tedaviye en çok ihtiyacı olduğuna inandıkları sokaklarda yaşayan evsizlerin şehir tarafından tutulan bir listesi olan sosyal yardım görevlilerinin “İlk 50” olarak bilinen listesine dahil edildi. Hikayesini tartışmaya yetkili olmadıkları için isimsiz olarak konuşan görevli, gönüllü ve gönülsüz olarak birçok kez hastanelere götürüldüğünü söyledi.
Bay Neely, üç düzineden fazla tutuklamaya neden oldu. Birçoğu, sokaklarda yaşayan insanların evsiz kaldıklarında sıklıkla başvurdukları türdendi, örneğin turnikeden atlama veya izinsiz girme gibi. Ancak ikisi metroda olmak üzere en az dördü insanlara vurmakla suçlandı.
Sosyal hizmet uzmanları, Bay Neely’nin güçlü, öngörülemeyen sentetik esrar olan K2’yi yoğun bir şekilde kullandığını belirledi. Haziran 2019’da misafir bir işçi, Bay Neely’nin önemli miktarda kilo verdiğini ve dik uyuduğunu fark etti. İşçinin notlarına göre, bu sıralarda bir kadın ajanın kapısını çaldı ve onu öldürmekle tehdit etti. Sonra gitmişti.
Polis, Kasım 2021’de Aşağı Doğu Yakası sokağında 67 yaşındaki bir kadına yumruk atıp burnunu kırdığında Bay Neely’nin saldırganlığının zirveye ulaştığını söyledi. Saldırıyla suçlandı ve davası sonuçlanana kadar 15 ay hapis yattı, polisin söylediğine göre ailesi sürenin daha kısa olduğunu söylese de.
Bu yıl 9 Şubat’ta, tedavi görmesine ve hapisten çıkmasına izin vermek için şehir ve avukatları arasında dikkatle planlanmış bir stratejiyle suçunu kabul etti. Kurban bile planı imzaladı.
Duruşmada Yargıç Ellen M. Biben, “Bugünkü hedefin ne olduğunu biliyor musunuz?” diye sordu.
“Evet,” diye yanıtladı Bay Neely.
“O hedef nedir?”
“Fiziksel ve zihinsel olarak programa dahil etmek.”
Mahkemeden Bronx’taki bir tedavi tesisine taşınması ve 15 ay boyunca temiz kalması planlandı. Karşılığında, ağır mahkumiyeti azaltılacaktı. İlaçlarını alacağına, ilaçlardan uzak duracağına ve tesisten izinsiz ayrılmayacağına söz verdi.
Savcı Mary Weisgerber, “Bu harika bir geri dönüş fırsatı ve bunu size vermekten mutluluk duyuyoruz” dedi.
“Teşekkür ederim,” diye yanıtladı Bay Neely.
Ancak sadece 13 gün sonra tesisten ayrıldı. Yargıç Biben, onun için tutuklama emri çıkardı.
Mart ayında bir sosyal hizmet görevlisi onu metroda düzgün giyimli, sessiz ve içine kapanık bir halde görmüş ve Bronx’taki bir acil sığınma evine götürmüş. (Ulaşılanlar, evsiz insanlarla uğraşırken genellikle arama izinlerini kontrol etmezler.) Ancak aşağı doğru bir sarmal başladı.
9 Nisan’da, Coney Adası’ndaki hattın sonunda bir metro vagonunda misafir işçiler ona yaklaştığında, Bay Neely onların önüne işedi. Bir personelin notlarına göre, bir sosyal hizmet uzmanı polisi aramaya gittiğinde, Bay Neely “Onlar gelene kadar bekle, senin için bir şeyim var, bekle” diye bağırdı.
Memurlar geldi ve görünüşe göre tutuklama emrinden habersiz Bay Neely’yi trenden attı.
Beş gün sonra, Coney Island’daki bir saha temsilcisi onu gördü ve agresif ve tutarsız olduğunu gördü. İşçi, “Tedavi edilmezse başkalarına veya kendisine zarar verebilir” diye yazdı.
İki hafta sonra son kez SoHo’da bir F trenine bindi.
Liseden altı yıl sonra, dördü Deniz Kuvvetlerinde olan Bay Penny hakkında daha az şey biliniyor. Askeri kayıtlarına göre, barış zamanı birkaç kurdele ve nişan aldı ve 2021’de aktif görevden ayrılmadan önce çavuşluğa terfi etti.
Aynı askeri geçmişe sahip Danny Penny adında bir kişi, ağırlama işi arayanlar için bir web sitesi olan Harri.com’da üniversiteyi denediğini, “tamamen yerine getirilmediğini” ve “okulu bırakıp tüm Central’a sırt çantasıyla gitmeye karar verdiğini” yayınladı. “Amerika.”
Birkaç ay boyunca, geçen Mayıs ayına kadar, son konuşlandığı Camp Lejeune Deniz Üssü yakınlarındaki Kuzey Karolina’da bir sörf dükkanında çalıştı.
Dükkanda Bay Penny ile çalışan 19 yaşındaki Sam Santaniello, “Sörf ile ilgili her şeyi seviyor” dedi. “O sosyal bir insan. O çok rahat bir insan. Fazla bir şey onu strese sokmuyor.”
Bay Penny, konaklama sitesinde Manhattan’da bir barmen olarak çalışmayı hayal ettiğini yazdı.
“Seyahatler sırasında insanlarla etkileşime girme ve bağlantı kurma sevgimi yeniden keşfettim” diye yazdı. “Onlara hizmet etmek ve onlarla etkileşime geçmek, dünyanın sunduğu en ilginç ve eksantrik şey, bence yapmam gereken de bu.”
Trende boğulmaya neden olan anları anlatan daha fazla ayrıntı ortaya çıkacak. Ancak bir şey açık görünüyor: manevra, Bay Penny’nin Deniz Piyadelerinde öğretildiğine neredeyse kesin olarak benziyordu.
Bir çavuş, Marines’in web sitesinde yayınlanan bir makalede, “Bu boğma teknikleri, doğru kullanıldığında, düşmanı alt etmenin hızlı ve kesin bir yoludur” dedi.
Yeni Denizciler, doğru yapıldığında beyne giden kan ve oksijeni sadece sekiz saniye içinde kesen bir “kan tıkayıcı” takmak üzere eğitilirler. Bununla birlikte, kan boğulmasında, kişinin nefes borusunu sıkıştırmamak zorunludur, eğitim materyalleri bunun yaralanmaya veya daha kötü sonuçlara yol açabileceğini söylüyor.
1 Mayıs F treninde, serbest çalışan bir gazeteci olan Juan Alberto Vazquez, Bay Penny’nin Bay Neely’yi boyunduruk altına almasının ardından video kaydetmeye başladı. Daha sonra, Bay Neely’nin aç olduğunu ve ölmekten korkmadığını haykırdığını, ancak herhangi birini fiziksel olarak tehdit edip etmediğinin net olmadığını söyledi. Ayrıca, Bay Neely ve Bay Penny’nin karşılaşmadan önce etkileşimde bulunup bulunmadığı da belli değil, ancak Bay Penny ve trendeki diğer yolcular, Bay Neely’nin tutuklanma geçmişini bilmiyorlardı.
Bay Penny, Bay Neely’yi tuttu. Kısıtlanmış adam, topallamadan önce en az iki dakika yumruk attı ve tekmeledi. İki adam aksiyonun üzerinde gezindi ve Bay Neely’nin yakalanmasına yardım etti.
Videoda başka bir yolcunun “Cinayet suçlamasıyla yüzleşmek zorunda değilsiniz” dediği duyuluyor. “Çok güçlü bir tıkanıklık var, adamım.”
Bay Penny’nin birkaç yıl önce öğrendiği pamukçuk hastalığına teşebbüs edip etmediği bilinmiyor. Bay Neely’nin – yaklaşık sekiz saniye sonra – bayılması gereken an çoktan geride kalmıştı.
Bir tanık, Johnny Grima, Bay Penny hala Bay Neely’yi boğarken, ancak Bay Neely hareket etmeyi bıraktıktan sonra metro vagonuna bindiğini söyledi. Bronx’ta yaşayan ve Bay Neely’yi tanımayan 38 yaşındaki Bay Grima, “Gitmesine izin verdiklerinde, Jordan’ın gözleri açıktı, boşluğa bakıyordu ve gevşekti,” dedi.
Videoda, Bay Penny’nin bırakıp ayağa kalktığı sırada, Bay Grima’nın şöyle dediği duyuluyor: “Onu sırt üstü bırakmayın adamım, sırtüstü yatırırsanız tükürüğünden boğulabilir – sırtüstü yatırın.” yan.”
Bay Neely’yi tutan adamlardan biri buna uyuyor ve Bay Neely’yi yan tarafına çeviriyor. Bunu yaparken, Bay Penny bir metro koltuğunun altından savaşta düşürdüğü anlaşılan bir beyzbol şapkası alır ve tekrar takar.
Altı yüz mil ötede, Bay Penny’nin sörf arkadaşı Bay Santaniello ve diğer sayısız kişi videoyu gördü. Bay Penny’nin zihniyetini ancak tahmin edebiliyordu: “Danny’yi tanımak ve onun niyetini bilmek, etrafındakilere yardım etmekti.”
Metro sürücüleri ve toplu taşıma çalışanları yardım istedi. Sağlık görevlileri, Bay Neely’yi öldüğünün açıklandığı bir hastaneye götürdü.
Jonah E Bromwich, Maria Kramer Chelsea Gül Marcius, Hurubi Meko Ve David Phillips raporlamaya katkıda bulundu.