Hücreden Belediye Binasına: Adayın Zaferi Suç Politikasında Bir Değişikliği Gösteriyor
1990’ların başında New York City’deki crack döneminde, cinayet oranı bugünkünden beş kat daha yüksekken, yetkililer acımasız kolluk kuvvetlerine başvurdu.
1980’lerde Brooklyn’de bir toplu konutta büyüyen ve ilk olarak gençken tutuklanan 57 yaşındaki Derrick Hamilton, “Polis, sırf siyahi olduğun için arabanı istediği zaman durdurdu ve arabayı ve çantalarını aradı” dedi. “Çoraplarını çıkarırlardı, pantolonunu çıkarırlardı.”
Bunu takip eden yıllarda, ülke genelinde suçta yaşanan kapsamlı bir toplumsal değişim suçu azalttı ve New York, Amerika’nın en güvenli büyük şehirlerinden biri ve gelişen bir turizm merkezi haline geldi. Ancak en karanlık günlerinde, polis ve savcılar köşeleri kıstı ve sayısız masum insanın – çoğu fakir siyah adamın – uydurma cinayet, tecavüz ve soygun suçlamalarıyla hapse atılmasına yol açan taktikler uyguladı.
Mahkumların ısrarlı yasal meydan okumaları, sol eğilimli savcılar tarafından desteklenen yeniden soruşturmalara, DNA testindeki ilerlemelere, yeni kurulan savunuculuk gruplarından gelen baskıya ve cömert hükümet tazminatlarına yol açarak New York’u ulusal bir aklanma kalesi haline getirdi. Son yıllarda, yıllarca hapis cezasına çarptırılan masum orta yaşlı bir adam birbiri ardına terbiyeli bir şehre salıverildi.
Bu değişikliğin, müfettişlerin beş Harlem gencini sahte itiraflara zorladığı, 1989’da Central Park’ta bir koşucuya yönelik kötü şöhretli tecavüz vakasında tutuklanan 49 yaşındaki Yusef Salaam’dan daha çarpıcı bir somut örneği yoktur. Yıllarca hapis yattıktan sonra aklandılar.
Geçen ay, Bay Salaam, belediye meclisinde bir sandalye için bir Demokrat ön seçimini kazandı ve onun şehirde seçmeli bir ofise sahip olan ilk Exoneree olmasını neredeyse kesin kıldı.
Joel Rudin, “1990’larda Yusef Salaam’ın belediye meclisine seçilmesi düşünülemezdi, ancak tüm bu yıllar sonra halkın bilinci değişiyor ve artık o dönemin kurbanlarını yetkili pozisyonlara terfi ettirme isteği var” dedi. düzinelerce haksız mahkumiyet davasına bakan bir avukat. “Çok uzun bir yoldan geldik.”
Savcılar eskiden kötü mahkûmiyet kararlarını savunma konusunda uzmandı, ancak şimdi beş ilçedeki inceleme birimleriyle bunları ortaya çıkarıyorlar. Konuyla ilgili kampanya yürüten ilerici bölge savcıları, gözden düşmüş polis memurlarıyla ilgili yüzlerce alt düzey mahkumiyeti reddetti.
Amaç, varlıklı müşterilerin ilgisini çekti, ancak saygın hukuk firmaları da artık kendilerini gönüllü çalışmaya adadılar. Belgeseller, belgesel dramalar ve podcast’ler için yem haline geldi.
Beraat edilenler için tazminat davaları, genellikle 10 milyon doları aşan, giderek artan miktarlarda çözülüyor. Son on yılda, şehir yaklaşık 500 milyon dolar ödedi. Ve başka bir tazminat kaynağı olan New York Eyaleti aleyhindeki davalar için yapılan ödemeler, ülkedeki en yüksek ödemeler arasındadır.
George Washington Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Jeffrey Gutman’a göre, sivil haklar davalarından elde edilen tazminatlarla birleştiğinde, New York’ta haksız yere hüküm giymiş olanlara yapılan 1 milyar dolardan fazla ödeme, ülkedeki tüm eyaletler arasında açık ara en yüksek olanı. Eski hükümlülerin maaşlarını almalarına ve kendi maaşlarını almalarına yardımcı olmak için küçük bir özel avukat şubesi ortaya çıktı.
Durum çok farklı bir New York tarafından yaratıldı. Pek çok bölge sakini için hava karardıktan sonra sokaklardan ve metrolardan kaçınılmalıdır. Artık yeniden canlanan bir kentsel mücevher olan Midtown’daki Bryant Park, bir uyuşturucu pazarıydı. 1990’da neredeyse 2.250 cinayet işlendi, bugünün beş katı.
Polisin küçük suçlara ve ‘gece bizim’ mottosuyla hareket eden sokak suç timlerine baskın yapma zamanı gelmişti.
Rudin, ne pahasına olursa olsun yakalanıp mahkum edilmenin çaresizliğinin “kuralları esnetme isteğini” beslediğini söyledi.
Cesaretli müfettişler, tanıkları kurcalayarak, itirafta bulunmaya zorlayarak, müstehcen kimlik belirleme teknikleri kullanarak ve temize çıkarıcı delilleri saklayarak davalar uydurdular, dedi. Masum insanların belirli bir yüzdesini hapse atmak, basitçe “tali hasar” idi.
Salaam, geçen hafta verdiği bir röportajda kendisinin ve Central Park Five’ın diğer üyelerinin 1989’da ne yapması gerektiğini bilen dedektifler sayesinde “adaletin çivili tekerlekleri altında ezildiğini” söyledi.
Sistem tam olarak tasarlandığı gibi çalıştı” dedi. “Bunlar bizi koruması ve bize hizmet etmesi gereken insanlardı, ancak kariyerlerini tam anlamıyla benim gibi insanların sırtına inşa ettiler.”
1990’larda şehrin ekonomisi geliştikçe ve işsizlik düştükçe, cinayet ve diğer şiddet suçları azaldı. Yine de ciddi tutuklamalar devam etti.
Rudolph W. Giuliani, agresif polislik yoluyla suçla mücadele etme vaadiyle 1994 yılında göreve başladı. Hükümeti, polis vahşeti ve sivil hak ihlalleri iddialarının yanı sıra Abner Louima’ya işkence yapılması ve Amadou Diallo’nun öldürülmesi gibi suçlarla boğuşuyor.
Şehirdeki en yüksek kötü mahkumiyet sayısı, Ulusal Beraat Sicilinde listelendiği gibi, 15’i cinayet dahil olmak üzere 22 olduğu 1997 yılındaydı. Grup, 1989’dan beri New York City için en az 230 beraat listeliyor.
1980’lerin sonlarından beri New York’ta haksız yere hüküm giymiş yaklaşık 15 kişiyi temsil eden 80 yaşındaki Irving Cohen, “Dedektiflerin davaları çözmesi bekleniyordu ve kararlarını verdikten sonra soruşturmayı bıraktılar” dedi. Mahkumlardan yardım isteyen haftalık mektuplar aldığını hatırladı. “Bir sürü cinayet işlendi” dedi. “Kişinin suçlu olduğuna inanıp inanmadıklarına bakılmaksızın kişiyi mahkum etmek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar.”
Bay Salaam’ın 2002’de temize çıkarılması şaşırtıcı bir geri dönüş oldu ve New York’un genel adalet sisteminin tuzaklarını vurgulayan ilk vakalardan biriydi. Hüküm giymiş bir katil ve seri tecavüzcü saldırının sorumluluğunu kabul etti ve Manhattan savcıları, Bay Salaam ve Central Park Five’ın diğer üyelerini beraat ettirmek için mahkemeye başvurdu.
Ancak DNA kanıtlarına rağmen, bazı polis memurları haksız yere hüküm giymiş erkekleri suçlamaya devam etti. Dönemin Bölge Savcısı Robert M. Morgenthau, memurlar veya savcılar tarafından herhangi bir zorlama görmedi.
Davranışları düzinelerce davanın incelenmesine ve en az sekiz cinayet mahkûmiyetinin bozulmasına yol açan Brooklyn’li eski bir cinayet masası dedektifi olan Louis Scarcella da dahil olmak üzere, reddedilen birçok dava görece az sayıda polis memurunu ilgilendiriyordu. Bay Scarcella herhangi bir suçu reddetti.
Davalarından biri, 1991’de cinayetten 20 yıldan fazla hapis yatmış olan Bay Hamilton’a aitti. Hapishanede yargılandı ve telefonlara ve yazışmalara sınırlı erişimi vardı. Sıkışık bir hücreden özetler yazdı, zayıf bir hukuk kitaplığında davaları araştırdı ve hücre hapsinden el yazısıyla yasal mektuplar aldı.
Önemli bir görgü tanığı mahkûm edilmesinden yıllar sonra konuştuğunda ve Bay Scarcella’nın onu yalan söylemeye zorladığını söylediğinde Bay Hamilton için işler değişti.
Dava, 2014’ten bu yana 30’dan fazla beraatla ülkedeki en sağlam birimlerden biri olan ve ilçenin şimdiye kadar en fazla bozulan mahkumiyet sayısına sahip olmasının nedenlerinden biri olan Brooklyn Bölge Savcılığının Mahkumiyet Bütünlüğü Birimi tarafından ele alındı. Şehirde, ulusal kayıtta 88 ile.
2019’da, Bronx Savcılığının Mahkumiyet Dürüstlük Birimi ve Masumiyet Projesi yeni kanıtlar sunduktan sonra, bir yargıç, 16 yaşındayken müfettişler tarafından sahte bir itirafta bulunmaya zorlanan Huwe Burton’ın 1989’daki cinayet mahkumiyetini bozdu.
Bronx Bölge Savcısı Darcel Clark, müfettişlerin zamanın itibarını yitirmiş uygulamalarını kullandıklarını söyledi.
2019’da Haberler’a “Yaptıkları şey mutlaka yanlış değildi – o zamanlar işler böyle yapılırdı” dedi. “1989’da NYPD için standart uygulamaydı, ancak şimdi daha iyi biliyoruz.”
Bazıları aynı fikirde değil. Son sekiz yıldır Manhattan’daki Masumiyet Projesi’nde politika direktörü olan Rebecca Brown, polis ve savcıların masum zanlıları zorla itirafta bulunmaya zorlamak da dahil olmak üzere yanlış yaptıkları için neredeyse hiçbir zaman cezalandırılmadıklarını söyledi.
Ve polis, yalan itiraflar elde etmek için çocuklar da dahil olmak üzere şüphelilere hâlâ yalan söyleyebilir ve asılsız sözler verebilir, dedi.
“Katkıda bulunan nedenlerin çoğu New York’ta hala hayatta ve iyi durumda” dedi. “Güçlü hesap verebilirlik gibisi yoktur.”
Ancak, sorgulamalarda ve şüphelilerin listelerinde değişiklikler yapıldı ve savcılar üzerinde daha fazla kontrol ve memurların disiplin dosyalarına erişim sağlandı.
Rudin, daha güvenilir itiraflar ve kimlikler elde etmek için standartların iyileştirildiğini belirterek, hakim ve savcıların artık hapishanede muhbirlerin yer aldığı davalara genel olarak daha şüpheci yaklaştıklarını da sözlerine ekledi. Yetkili, daha önce savcıların dava bilgilerine sınırlı erişim nedeniyle engellenen savunma avukatlarının artık daha fazla bilgiye sahip olduklarını ve uygun bir savunma hazırlayabileceklerini söyledi.
Ve siyaset değişti. Bay Salaam’ın belediye meclisi kampanyası sırasında sık sık mahkumiyetinden ve temize çıkarılmasından bahsetti. Röportajında, uyuşturucu suçluları için hapis cezası yerine uyuşturucu tedavisi ve daha düşük düzeydeki suçlular için Rikers Adası’ndan uzak durma gibi önlemler çağrısında bulundu.
Masum insanları hapse atmak istemiyoruz” dedi.
Serbest bırakıldığından beri, Bay Hamilton, birçoğu Bay Scarcella ile ilgili olanlar da dahil olmak üzere, diğer yanlış mahkumiyetleri ortaya çıkarmak ve tersine çevirmek için bir aktivist ve avukat yardımcısı olarak çalıştı. Yasal özetler oluşturmak ve mahkumları ziyaret etmeye, para bağışlamaya ve vakalar hakkında farkındalık yaratmaya devam etmek için birlikte çalışan azat edilmiş kişiler birliğinin bir parçasıdır.
“Sadakatim,” dedi, “hala haksız yere hapiste olan çocuklara.”
1990’ların başında New York City’deki crack döneminde, cinayet oranı bugünkünden beş kat daha yüksekken, yetkililer acımasız kolluk kuvvetlerine başvurdu.
1980’lerde Brooklyn’de bir toplu konutta büyüyen ve ilk olarak gençken tutuklanan 57 yaşındaki Derrick Hamilton, “Polis, sırf siyahi olduğun için arabanı istediği zaman durdurdu ve arabayı ve çantalarını aradı” dedi. “Çoraplarını çıkarırlardı, pantolonunu çıkarırlardı.”
Bunu takip eden yıllarda, ülke genelinde suçta yaşanan kapsamlı bir toplumsal değişim suçu azalttı ve New York, Amerika’nın en güvenli büyük şehirlerinden biri ve gelişen bir turizm merkezi haline geldi. Ancak en karanlık günlerinde, polis ve savcılar köşeleri kıstı ve sayısız masum insanın – çoğu fakir siyah adamın – uydurma cinayet, tecavüz ve soygun suçlamalarıyla hapse atılmasına yol açan taktikler uyguladı.
Mahkumların ısrarlı yasal meydan okumaları, sol eğilimli savcılar tarafından desteklenen yeniden soruşturmalara, DNA testindeki ilerlemelere, yeni kurulan savunuculuk gruplarından gelen baskıya ve cömert hükümet tazminatlarına yol açarak New York’u ulusal bir aklanma kalesi haline getirdi. Son yıllarda, yıllarca hapis cezasına çarptırılan masum orta yaşlı bir adam birbiri ardına terbiyeli bir şehre salıverildi.
Bu değişikliğin, müfettişlerin beş Harlem gencini sahte itiraflara zorladığı, 1989’da Central Park’ta bir koşucuya yönelik kötü şöhretli tecavüz vakasında tutuklanan 49 yaşındaki Yusef Salaam’dan daha çarpıcı bir somut örneği yoktur. Yıllarca hapis yattıktan sonra aklandılar.
Geçen ay, Bay Salaam, belediye meclisinde bir sandalye için bir Demokrat ön seçimini kazandı ve onun şehirde seçmeli bir ofise sahip olan ilk Exoneree olmasını neredeyse kesin kıldı.
Joel Rudin, “1990’larda Yusef Salaam’ın belediye meclisine seçilmesi düşünülemezdi, ancak tüm bu yıllar sonra halkın bilinci değişiyor ve artık o dönemin kurbanlarını yetkili pozisyonlara terfi ettirme isteği var” dedi. düzinelerce haksız mahkumiyet davasına bakan bir avukat. “Çok uzun bir yoldan geldik.”
Savcılar eskiden kötü mahkûmiyet kararlarını savunma konusunda uzmandı, ancak şimdi beş ilçedeki inceleme birimleriyle bunları ortaya çıkarıyorlar. Konuyla ilgili kampanya yürüten ilerici bölge savcıları, gözden düşmüş polis memurlarıyla ilgili yüzlerce alt düzey mahkumiyeti reddetti.
Amaç, varlıklı müşterilerin ilgisini çekti, ancak saygın hukuk firmaları da artık kendilerini gönüllü çalışmaya adadılar. Belgeseller, belgesel dramalar ve podcast’ler için yem haline geldi.
Beraat edilenler için tazminat davaları, genellikle 10 milyon doları aşan, giderek artan miktarlarda çözülüyor. Son on yılda, şehir yaklaşık 500 milyon dolar ödedi. Ve başka bir tazminat kaynağı olan New York Eyaleti aleyhindeki davalar için yapılan ödemeler, ülkedeki en yüksek ödemeler arasındadır.
George Washington Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Jeffrey Gutman’a göre, sivil haklar davalarından elde edilen tazminatlarla birleştiğinde, New York’ta haksız yere hüküm giymiş olanlara yapılan 1 milyar dolardan fazla ödeme, ülkedeki tüm eyaletler arasında açık ara en yüksek olanı. Eski hükümlülerin maaşlarını almalarına ve kendi maaşlarını almalarına yardımcı olmak için küçük bir özel avukat şubesi ortaya çıktı.
Durum çok farklı bir New York tarafından yaratıldı. Pek çok bölge sakini için hava karardıktan sonra sokaklardan ve metrolardan kaçınılmalıdır. Artık yeniden canlanan bir kentsel mücevher olan Midtown’daki Bryant Park, bir uyuşturucu pazarıydı. 1990’da neredeyse 2.250 cinayet işlendi, bugünün beş katı.
Polisin küçük suçlara ve ‘gece bizim’ mottosuyla hareket eden sokak suç timlerine baskın yapma zamanı gelmişti.
Rudin, ne pahasına olursa olsun yakalanıp mahkum edilmenin çaresizliğinin “kuralları esnetme isteğini” beslediğini söyledi.
Cesaretli müfettişler, tanıkları kurcalayarak, itirafta bulunmaya zorlayarak, müstehcen kimlik belirleme teknikleri kullanarak ve temize çıkarıcı delilleri saklayarak davalar uydurdular, dedi. Masum insanların belirli bir yüzdesini hapse atmak, basitçe “tali hasar” idi.
Salaam, geçen hafta verdiği bir röportajda kendisinin ve Central Park Five’ın diğer üyelerinin 1989’da ne yapması gerektiğini bilen dedektifler sayesinde “adaletin çivili tekerlekleri altında ezildiğini” söyledi.
Sistem tam olarak tasarlandığı gibi çalıştı” dedi. “Bunlar bizi koruması ve bize hizmet etmesi gereken insanlardı, ancak kariyerlerini tam anlamıyla benim gibi insanların sırtına inşa ettiler.”
1990’larda şehrin ekonomisi geliştikçe ve işsizlik düştükçe, cinayet ve diğer şiddet suçları azaldı. Yine de ciddi tutuklamalar devam etti.
Rudolph W. Giuliani, agresif polislik yoluyla suçla mücadele etme vaadiyle 1994 yılında göreve başladı. Hükümeti, polis vahşeti ve sivil hak ihlalleri iddialarının yanı sıra Abner Louima’ya işkence yapılması ve Amadou Diallo’nun öldürülmesi gibi suçlarla boğuşuyor.
Şehirdeki en yüksek kötü mahkumiyet sayısı, Ulusal Beraat Sicilinde listelendiği gibi, 15’i cinayet dahil olmak üzere 22 olduğu 1997 yılındaydı. Grup, 1989’dan beri New York City için en az 230 beraat listeliyor.
1980’lerin sonlarından beri New York’ta haksız yere hüküm giymiş yaklaşık 15 kişiyi temsil eden 80 yaşındaki Irving Cohen, “Dedektiflerin davaları çözmesi bekleniyordu ve kararlarını verdikten sonra soruşturmayı bıraktılar” dedi. Mahkumlardan yardım isteyen haftalık mektuplar aldığını hatırladı. “Bir sürü cinayet işlendi” dedi. “Kişinin suçlu olduğuna inanıp inanmadıklarına bakılmaksızın kişiyi mahkum etmek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar.”
Bay Salaam’ın 2002’de temize çıkarılması şaşırtıcı bir geri dönüş oldu ve New York’un genel adalet sisteminin tuzaklarını vurgulayan ilk vakalardan biriydi. Hüküm giymiş bir katil ve seri tecavüzcü saldırının sorumluluğunu kabul etti ve Manhattan savcıları, Bay Salaam ve Central Park Five’ın diğer üyelerini beraat ettirmek için mahkemeye başvurdu.
Ancak DNA kanıtlarına rağmen, bazı polis memurları haksız yere hüküm giymiş erkekleri suçlamaya devam etti. Dönemin Bölge Savcısı Robert M. Morgenthau, memurlar veya savcılar tarafından herhangi bir zorlama görmedi.
Davranışları düzinelerce davanın incelenmesine ve en az sekiz cinayet mahkûmiyetinin bozulmasına yol açan Brooklyn’li eski bir cinayet masası dedektifi olan Louis Scarcella da dahil olmak üzere, reddedilen birçok dava görece az sayıda polis memurunu ilgilendiriyordu. Bay Scarcella herhangi bir suçu reddetti.
Davalarından biri, 1991’de cinayetten 20 yıldan fazla hapis yatmış olan Bay Hamilton’a aitti. Hapishanede yargılandı ve telefonlara ve yazışmalara sınırlı erişimi vardı. Sıkışık bir hücreden özetler yazdı, zayıf bir hukuk kitaplığında davaları araştırdı ve hücre hapsinden el yazısıyla yasal mektuplar aldı.
Önemli bir görgü tanığı mahkûm edilmesinden yıllar sonra konuştuğunda ve Bay Scarcella’nın onu yalan söylemeye zorladığını söylediğinde Bay Hamilton için işler değişti.
Dava, 2014’ten bu yana 30’dan fazla beraatla ülkedeki en sağlam birimlerden biri olan ve ilçenin şimdiye kadar en fazla bozulan mahkumiyet sayısına sahip olmasının nedenlerinden biri olan Brooklyn Bölge Savcılığının Mahkumiyet Bütünlüğü Birimi tarafından ele alındı. Şehirde, ulusal kayıtta 88 ile.
2019’da, Bronx Savcılığının Mahkumiyet Dürüstlük Birimi ve Masumiyet Projesi yeni kanıtlar sunduktan sonra, bir yargıç, 16 yaşındayken müfettişler tarafından sahte bir itirafta bulunmaya zorlanan Huwe Burton’ın 1989’daki cinayet mahkumiyetini bozdu.
Bronx Bölge Savcısı Darcel Clark, müfettişlerin zamanın itibarını yitirmiş uygulamalarını kullandıklarını söyledi.
2019’da Haberler’a “Yaptıkları şey mutlaka yanlış değildi – o zamanlar işler böyle yapılırdı” dedi. “1989’da NYPD için standart uygulamaydı, ancak şimdi daha iyi biliyoruz.”
Bazıları aynı fikirde değil. Son sekiz yıldır Manhattan’daki Masumiyet Projesi’nde politika direktörü olan Rebecca Brown, polis ve savcıların masum zanlıları zorla itirafta bulunmaya zorlamak da dahil olmak üzere yanlış yaptıkları için neredeyse hiçbir zaman cezalandırılmadıklarını söyledi.
Ve polis, yalan itiraflar elde etmek için çocuklar da dahil olmak üzere şüphelilere hâlâ yalan söyleyebilir ve asılsız sözler verebilir, dedi.
“Katkıda bulunan nedenlerin çoğu New York’ta hala hayatta ve iyi durumda” dedi. “Güçlü hesap verebilirlik gibisi yoktur.”
Ancak, sorgulamalarda ve şüphelilerin listelerinde değişiklikler yapıldı ve savcılar üzerinde daha fazla kontrol ve memurların disiplin dosyalarına erişim sağlandı.
Rudin, daha güvenilir itiraflar ve kimlikler elde etmek için standartların iyileştirildiğini belirterek, hakim ve savcıların artık hapishanede muhbirlerin yer aldığı davalara genel olarak daha şüpheci yaklaştıklarını da sözlerine ekledi. Yetkili, daha önce savcıların dava bilgilerine sınırlı erişim nedeniyle engellenen savunma avukatlarının artık daha fazla bilgiye sahip olduklarını ve uygun bir savunma hazırlayabileceklerini söyledi.
Ve siyaset değişti. Bay Salaam’ın belediye meclisi kampanyası sırasında sık sık mahkumiyetinden ve temize çıkarılmasından bahsetti. Röportajında, uyuşturucu suçluları için hapis cezası yerine uyuşturucu tedavisi ve daha düşük düzeydeki suçlular için Rikers Adası’ndan uzak durma gibi önlemler çağrısında bulundu.
Masum insanları hapse atmak istemiyoruz” dedi.
Serbest bırakıldığından beri, Bay Hamilton, birçoğu Bay Scarcella ile ilgili olanlar da dahil olmak üzere, diğer yanlış mahkumiyetleri ortaya çıkarmak ve tersine çevirmek için bir aktivist ve avukat yardımcısı olarak çalıştı. Yasal özetler oluşturmak ve mahkumları ziyaret etmeye, para bağışlamaya ve vakalar hakkında farkındalık yaratmaya devam etmek için birlikte çalışan azat edilmiş kişiler birliğinin bir parçasıdır.
“Sadakatim,” dedi, “hala haksız yere hapiste olan çocuklara.”