Hayata bakış açınızı değiştirip bir daha şekillendirecek mucizevi kıssalar Memnunluk
500 kişi bir seminerdeydi. Birden konuşmacı durdu ve bir küme çalışması yapmaya karar verdi. Herkese bir balon vererek başladı. Herkes gazlı kalemle balonuna ismini yazmalıydı. daha sonra bütün balonlar toplandı ve bir odaya kapatıldı.
İştirakçiler odaya alındı ve 5 dakika ortasında üzerine isimlerini yazdıkları balonu bulmaları söylendi. Herkes meczup üzere kendi ismini aramaya başladı, beşerler çarpıştılar, bir birlerini ittirdiler, büsbütün bir kaos ortamı oluştu.
5 dakikanın sonunda kimse kendi balonunu bulamamıştı.
Konuşmacı bu sefer her insanın bir balon almasını ve üzerinde ismi yazan bireye o balonu vermesini söylemiş oldu. Bir kaç dakika ortasında herkes kendi balonuna kavuşmuştu.
Konuşmacı dedi ki: “hayatımızda bunu görüyoruz. Herkes meczup üzere memnunluğu arıyor ve nerede olduğunu bilmiyor. Bizim mutluluğumuz oburlarının mutluluğunda batındır. Onlara memnunluk verin; sizinki size gelir. Ve insanların ömür maksadı da budur…
Mutluluğun peşinden gitmek.”
Einstein ve sürücüsü
Einstein konferanslarına daima özel sürücüsü ile
gidermiş. bir daha bir konferansa
gitmek üzere yola çıktıkları bir gün sürücüsü
Einstein’a;
“Efendim, uzun vakittir siz konuşmanızı yaparken
ben de art sıralarda
oturup sizi dinliyorum ve neredeyse söyleyeceğiniz her
şeyi sözü
sözüne biliyorum” demiş. Einstein gülümseyerek ona bir teklifte
bulunmuş:
“Peki, artık gideceğimiz yerde beni hiç
tanımıyorlar… bu biçimde
bugün palto ve şapkalarımızı değiştirelim, benim
yerime sen konuş,ben de
art sırada seni dinlerim.”
Sürücü, sahiden
fazlaca şahane ve başarılı bir
konuşma yapmış ve sorulan bütün soruları hakikat
cevaplamış. Tam yerine
oturacağı sırada bir kişi,
o güne kadar konferansta sorulmamış ağır bir
fizik sorusu sormuş.
Sürücü, hiç duraksamadan soruyu soran şahsa dönüp:
“bu biçimdesine sıradan bir soruyu sormanız hakikaten epey
garip” demiş.
daha sonra da salonun gerisinde oturan Einstein’ı
işaret ederek şöyleki devam
etmiş:
“Şimdi size art sırada oturan sürücümü
çağıracağım ve sorduğunuz soruyu,
goreceksiniz, o bile cevaplayacak.”
Saf hisler
Bir kaç yıl evvel, Seattle Özel Olimpiyatlarında, tümü fizikî ve zihinsel engelli olan
dokuz yarışmacı, 100 metre koşusu için başlama çizgisinde toplandılar.Başlama işareti verilince, hepsi bir arada başladılar, bir atılımda başlamadılar
tahminen ancak yarışı bitirmek ve kazanmak için istekliydiler.
Yarışa başlar başlamaz içlerinden genç bir delikanlı tökezleyip yere düştü
ve ağlamaya başladı. Başka sekiz kişi oğlanın ağlamasını duydular. Yavaşladılar ve geriye baktılar.
daha sonra hepsi taraflarını değiştirdiler ve geriye döndüler. Oğlanın yanına geldiler.
İçlerinden Down Sendrom’lu bir kız eğilip oğlanı öptü ve “Bu onun daha düzgün olmasını sağlar” dedi.
daha sonra dokuzu birden kol kola girdiler ve bitiş çizgisine hakikat daima bir arada yürüdüler.
Stadyumdaki herkes ayağa kalkıp dakikalarca onları alkışladı.
Orada bulunan beşerler hala bu hikayeyi anlatıyorlar. niye?
Zira;
Bu hayatta değerli olan şey, kendimiz için kazanmaktan fazlaca daha ötede olan bir şeydir.
Bu hayatta kıymetli olan, yavaşlamak ve rotanızı değiştirmek manasına gelse bile
oburlarının de kazanması için yardım etmektir…
500 kişi bir seminerdeydi. Birden konuşmacı durdu ve bir küme çalışması yapmaya karar verdi. Herkese bir balon vererek başladı. Herkes gazlı kalemle balonuna ismini yazmalıydı. daha sonra bütün balonlar toplandı ve bir odaya kapatıldı.
İştirakçiler odaya alındı ve 5 dakika ortasında üzerine isimlerini yazdıkları balonu bulmaları söylendi. Herkes meczup üzere kendi ismini aramaya başladı, beşerler çarpıştılar, bir birlerini ittirdiler, büsbütün bir kaos ortamı oluştu.
5 dakikanın sonunda kimse kendi balonunu bulamamıştı.
Konuşmacı bu sefer her insanın bir balon almasını ve üzerinde ismi yazan bireye o balonu vermesini söylemiş oldu. Bir kaç dakika ortasında herkes kendi balonuna kavuşmuştu.
Konuşmacı dedi ki: “hayatımızda bunu görüyoruz. Herkes meczup üzere memnunluğu arıyor ve nerede olduğunu bilmiyor. Bizim mutluluğumuz oburlarının mutluluğunda batındır. Onlara memnunluk verin; sizinki size gelir. Ve insanların ömür maksadı da budur…
Mutluluğun peşinden gitmek.”
Einstein ve sürücüsü
Einstein konferanslarına daima özel sürücüsü ile
gidermiş. bir daha bir konferansa
gitmek üzere yola çıktıkları bir gün sürücüsü
Einstein’a;
“Efendim, uzun vakittir siz konuşmanızı yaparken
ben de art sıralarda
oturup sizi dinliyorum ve neredeyse söyleyeceğiniz her
şeyi sözü
sözüne biliyorum” demiş. Einstein gülümseyerek ona bir teklifte
bulunmuş:
“Peki, artık gideceğimiz yerde beni hiç
tanımıyorlar… bu biçimde
bugün palto ve şapkalarımızı değiştirelim, benim
yerime sen konuş,ben de
art sırada seni dinlerim.”
Sürücü, sahiden
fazlaca şahane ve başarılı bir
konuşma yapmış ve sorulan bütün soruları hakikat
cevaplamış. Tam yerine
oturacağı sırada bir kişi,
o güne kadar konferansta sorulmamış ağır bir
fizik sorusu sormuş.
Sürücü, hiç duraksamadan soruyu soran şahsa dönüp:
“bu biçimdesine sıradan bir soruyu sormanız hakikaten epey
garip” demiş.
daha sonra da salonun gerisinde oturan Einstein’ı
işaret ederek şöyleki devam
etmiş:
“Şimdi size art sırada oturan sürücümü
çağıracağım ve sorduğunuz soruyu,
goreceksiniz, o bile cevaplayacak.”
Saf hisler
Bir kaç yıl evvel, Seattle Özel Olimpiyatlarında, tümü fizikî ve zihinsel engelli olan
dokuz yarışmacı, 100 metre koşusu için başlama çizgisinde toplandılar.Başlama işareti verilince, hepsi bir arada başladılar, bir atılımda başlamadılar
tahminen ancak yarışı bitirmek ve kazanmak için istekliydiler.
Yarışa başlar başlamaz içlerinden genç bir delikanlı tökezleyip yere düştü
ve ağlamaya başladı. Başka sekiz kişi oğlanın ağlamasını duydular. Yavaşladılar ve geriye baktılar.
daha sonra hepsi taraflarını değiştirdiler ve geriye döndüler. Oğlanın yanına geldiler.
İçlerinden Down Sendrom’lu bir kız eğilip oğlanı öptü ve “Bu onun daha düzgün olmasını sağlar” dedi.
daha sonra dokuzu birden kol kola girdiler ve bitiş çizgisine hakikat daima bir arada yürüdüler.
Stadyumdaki herkes ayağa kalkıp dakikalarca onları alkışladı.
Orada bulunan beşerler hala bu hikayeyi anlatıyorlar. niye?
Zira;
Bu hayatta değerli olan şey, kendimiz için kazanmaktan fazlaca daha ötede olan bir şeydir.
Bu hayatta kıymetli olan, yavaşlamak ve rotanızı değiştirmek manasına gelse bile
oburlarının de kazanması için yardım etmektir…