Göçmen kadınlar neden inşaat sektörüne yöneliyor?
Jackson Heights, Queens’te bir akşam, Roxana García kalabalık bir sınıfta 38 yabancıyla – bir şef, bir BT teknisyeni ve bir işletme yöneticisi dahil – tek bir amaç için oturdu: birkaç sektörden biri olan inşaatta bir iş bulmak. New York’un büyüyen göçmen nüfusuna açıktır.
Üç ay önce eşi ve iki çocuğuyla birlikte Ekvador, Guayaquil’den New York’a uçan 36 yaşındaki hemşire Bayan García, o zamandan beri ev temizleyerek geçimini sağlıyor, ancak inşaatta bir gelecek görüyor: parasını karşılayabilmek onun için daha iyi bir şey prediyabetik genç kıza bakmalı ve ailesiyle birlikte Disneyland’a seyahat etmenin yolunu bulmalıdır.
İspanyolca, “Buraya hayallerle dolu bir bavulla geldim” dedi. “Bunun dışında bir kariyer yapabilseydim, bu harika olurdu çünkü eskiden olduğum şeye odaklanamıyorum.”
Daha istikrarlı bir iş ve daha iyi ücret beklentisiyle cezbeden sosyal hizmet uzmanları, şehrin on binlerce sığınmacıyı barındırmak için mücadele ettiği bir dönemde, artan sayıda kadın göçmenin erkek egemen inşaat sektörüne doğru ilerlediğini söylüyor.
Meslektaşlarının ve işverenlerinin elindeki cinsiyetçilikle, sömürücü çalışma uygulamalarıyla ve tehlikeli çalışma koşullarıyla karşı karşıya kalıyorlar. Ancak, yıllarca yasal oturma izni alamayan yeni gelenler için, daha iyi bir hayata giden merdivenin ilk adımı da olabilir.
Topluluk grupları, geçişle birlikte, kadınların gelecekteki sığınmacılar için yeni yollar açabilecek bir maçoluk kültürüne meydan okuduğunu söyledi.
İşlere talep yüksek. 2019’da, pandemi ve Orta ve Güney Amerika’dan gelen göç saldırısından önce, İnşaat Bakanlığı, işçilerin büyük şantiyelerde çalışması gerektiğini onaylayan 20.423 şantiye güvenliği eğitim kartı yayınladı. Bu yılın ilk yarısında, şehir şimdiden üç kat daha fazla bilet çıkardı.
Sertifika kazanmak için, başvuru sahiplerinin sosyal güvenlik numarasına sahip olmaları gerekmese de, 40 saatlik güvenlik eğitimini tamamlamaları ve bir testi geçmeleri gerekir. Bina Bakanlığı’na göre, New York’ta aktif Saha Güvenliği Eğitim kartlarına sahip 300.000’den fazla kişinin yüzde 94’ü erkektir.
Ancak sektöre giren kadın sayısı artıyor. Brooklyn merkezli bir göçmen işçi savunuculuğu grubu olan Worker’s Justice Project, ilk olarak 2010 yılında sadece sekiz öğrenciyle inşaat sektöründeki kadınlar için bir güvenlik kursu verdi. Bu ay, her biri yaklaşık 40 öğrenciyle iki kadın kursu düzenlendi, bu da yasal azami sayıya tekabül ediyor.
Queens merkezli NICE adlı başka bir göçmenlik hizmetleri grubu, bu ay bina güvenliği kurslarına kaydolan öğrencilerin yaklaşık yarısının kadın olduğunu söyledi. Kursları ücretsiz olarak sunulurken, özel şirketler 400 $’a kadar ücret alabilir.
Şehre göre, geçen bahardan bu yana 78.700’den fazla sığınmacı New York’a geldi ve her hafta 2.000’den fazla yeni kişi geldi.
Önceki dalgalardan farklı olarak, bekar erkeklerin yolculuğa çıkması yaygınken, Kolombiya, Ekvador ve Venezuela gibi ülkelerdeki şiddet ve ekonomik sıkıntılardan kaçan ailelerden çok insan güney sınırını geçiyor, dedi Mario Russell, New York Göç Çalışmaları Merkezi.
İnşaat, yeni işe alımların yapıldığı birkaç sektörden biridir ve bu, neden giderek daha fazla kadının bu alana ilgi duyduğunu açıklayabilir.
“Orada onlar için hiçbir şey olmayabilir” dedi.
İşçi Adaleti Projesi’nin yönetici direktörü Ligia Guallpa, yeni gelenlerin çoğunun işin ne kadar tehlikeli olduğunun farkında olmadığını söyledi. Bir endüstri güvenlik raporuna göre, geçen yıl New York’ta iş başında 11 inşaat işçisi ölümü meydana geldi ve bu 2019’dan bu yana en yüksek seviye.
Bununla birlikte, sendika üyesi olmayan işçilere açık olan inşaat işleri, sığınmacılar için ender bulunan bir fırsattır.
Worker’s Justice Project’in kurucu ortaklarından Yadira Sanchez, “Bu iş güvenliğiyle ilgili” diyor ve genellikle göçmen kadınlara sunulan rollere dikkat çekiyor. B. ev temizliği, daha düzensiz çalışma saatleri gerektirir ve genellikle daha az ödenir.
İşçiler, iskele kurma veya bayrak çekme, çalışma alanlarındaki trafiği yönlendirme rolü gibi belirli becerilerde sertifikalandırılırsa, ücret artışı olasılığı da vardır.
Ama geçiş zor. Meksika’dan 49 yaşındaki Adriana Ariza, Saha Güvenliği Eğitimi kartını ilk olarak 2016 yılında bir peruk yapım işinden ayrıldıktan sonra aldı. O işte, ona, pozisyonundaki erkeklerin kazandığının yarısından daha az, saatte 9 dolar ödeniyordu.
İnşaat alanlarından ağır molozları çeken bir yıkım müteahhitleri ekibindeki ilk kadın olan Bayan Ariza’nın maaşı saatte 15 dolara yükseldi.
Sık sık meslektaşları tarafından dışlandı. İspanyolca olarak “Bana ‘Bu işe daha çok hakkım var çünkü ailemin geçimini sağlayan kişiyim’ derlerdi” dedi. “Ama ben de öyleyim.”
Bayan Ariza, üç yıl boyunca inşaatta çalıştı ve maaşı hiç artmasa da becerilerini boyama, döşeme ve fayanslara genişletti. Sırtındaki bir sakatlığın ardından sektörden ayrıldı ve şimdi göçmenleri destekleyen kar amacı gütmeyen kuruluşlar için çalışıyor.
İş gücünde kendisine bir yer edindiği için hala inşaat endüstrisine itibar ediyor.
“Her şeyden çok, bana sadece erkeklerin yapabileceği şeyleri yapabileceğimi bilme şansı verdi” dedi. “Eğer istersek, istediğimizi yapabiliriz.”
İnşaatta cinsiyetçilik yeni bir şey değil. 62 yaşındaki María De la paz Mejía, 30’lu yaşlarının sonlarında kariyerinin ortasında inşaat işine dönmeden önce Kolombiya’da bir gazeteciydi.
Sahadaki ilk işi hakkında “Davetsiz misafir olarak geldim ve tüm bu adamlar bana karşıydı” dedi.
Üç ay önce New York’a geldi ve becerilerini burada uygulamak için eğitim alıyor. Yaşının, çok daha genç bir iş gücüne sahip bir alanda kendisini dezavantajlı duruma düşürdüğünü biliyor, ancak iki yakayı bir araya getirmek için deneyimine güveniyor.
“Bir kez hayatta kaldım ve sanırım tekrar hayatta kalabilirim” dedi.
Kadınların çoğu için inşaat, başka bir amaca ulaşmak için bir araçtır. Şubat ayında New York’a gelen 29 yaşındaki Dora Yugla, Ekvador’da fırıncılık yapıyor ve bir gün bir pizzacı açmayı umuyor.
Houston’daki bir Hıristiyan hayır kurumu New York’a uçuşunun parasını ödemeden önce Amerika Birleşik Devletleri’ne gitmek için yedi ülkeyi dolaştığını söyledi. Mülteci pansiyonuna dönüştürülmüş bir Manhattan otelinde yaşıyor.
Bayan Yugla, işverenlerinin kendisine söz verilenden çok daha az para ödediğini söylediği bir dizi temizlik işini tamamladıktan sonra Haziran ayında inşaat işçisi olmak için Şantiye Güvenliği eğitim kartını aldı.
İspanyolca olarak “Şu anda bu en iyi seçenek çünkü bu ülkede biri olmak için o dili konuşmanız gerekiyor” dedi.
Çoğu zaman, kadınların inşaatta girdikleri ilk işler, kaçmaya çalıştıkları düşük ücretli ev işlerine benziyor: ağır malzemelerin taşınmasını ve endüstriyel kimyasallara maruz kalmayı içeren şantiye temizliği. Bazen daha uzmanlaşmış çalışmalara yol açabilirler.
İnşaat sahaları, banliyölerdeki küçük ev tadilatlarından Manhattan’daki yüksek binalara kadar uzanmaktadır.
NICE’ın müdür yardımcısı Hildalyn Colón Hernández, belgesiz işçi çalıştıran müteahhitlerin kadınları şantiyelerde daha kolay barındırmaya başladığını, ancak bunun genellikle bir bedeli olduğunu söyledi.
Organizasyon her ay yaklaşık 60 ila 100 maaş hırsızlığı şikayeti alıyor dedi.
“Bu, vicdansız işverenler için yılın mükemmel zamanı çünkü çok büyük bir pazarları var” dedi. “Bu dibe doğru bir yarış.”
Doğru eğitime rağmen iş bulmak hala umutsuz bir arayış olabilir.
Geçenlerde bir sabah, Jackson Heights’ta La Parada olarak bilinen gündelik işçiler için popüler bir noktada – otobüs durağı – yüzlerce erkek ve kadın üç blok boyunca işaretsiz minibüslerin durup işçi alması için bekledi.
Birkaç işçi, geçen yıl 10 saatlik vardiya için 200 ila 250 dolar ödeyen müteahhitler, şimdi aynı iş için 80 dolar teklif edebilir çünkü artık çok fazla rekabet söz konusudur, dedi birkaç işçi. Şehirde asgari ücret saatte 15 dolar.
İşçiler, alternatifin, sınırlı sayıda inşaat işi yönlendirmesi olan kar amacı gütmeyen grupların ofislerinde sıra beklemek veya değerli adaylar bulamayan özel istihdam bürolarına yüzlerce dolar ödemek olduğunu söylediler.
Eski hemşire Bayan García için, bir noktada eski işine geri dönmek istemesine rağmen, inşaat, güvenilir bir gelir elde etmek için hala en iyi şansı.
Şu anki hedefi kendisi ve eşiyle birlikte Manhattan’daki bir sığınmacı sığınma evinde kalan iki çocuğu için istikrar bulmaktır.
15 yaşındaki kızı, bir gün orduya katılma umuduyla okulunun JROTC programına kaydoldu ve 3 yaşındaki oğlu itfaiyeci olmak istiyor.
Onun hayalleri için buradayım” dedi.
Jackson Heights, Queens’te bir akşam, Roxana García kalabalık bir sınıfta 38 yabancıyla – bir şef, bir BT teknisyeni ve bir işletme yöneticisi dahil – tek bir amaç için oturdu: birkaç sektörden biri olan inşaatta bir iş bulmak. New York’un büyüyen göçmen nüfusuna açıktır.
Üç ay önce eşi ve iki çocuğuyla birlikte Ekvador, Guayaquil’den New York’a uçan 36 yaşındaki hemşire Bayan García, o zamandan beri ev temizleyerek geçimini sağlıyor, ancak inşaatta bir gelecek görüyor: parasını karşılayabilmek onun için daha iyi bir şey prediyabetik genç kıza bakmalı ve ailesiyle birlikte Disneyland’a seyahat etmenin yolunu bulmalıdır.
İspanyolca, “Buraya hayallerle dolu bir bavulla geldim” dedi. “Bunun dışında bir kariyer yapabilseydim, bu harika olurdu çünkü eskiden olduğum şeye odaklanamıyorum.”
Daha istikrarlı bir iş ve daha iyi ücret beklentisiyle cezbeden sosyal hizmet uzmanları, şehrin on binlerce sığınmacıyı barındırmak için mücadele ettiği bir dönemde, artan sayıda kadın göçmenin erkek egemen inşaat sektörüne doğru ilerlediğini söylüyor.
Meslektaşlarının ve işverenlerinin elindeki cinsiyetçilikle, sömürücü çalışma uygulamalarıyla ve tehlikeli çalışma koşullarıyla karşı karşıya kalıyorlar. Ancak, yıllarca yasal oturma izni alamayan yeni gelenler için, daha iyi bir hayata giden merdivenin ilk adımı da olabilir.
Topluluk grupları, geçişle birlikte, kadınların gelecekteki sığınmacılar için yeni yollar açabilecek bir maçoluk kültürüne meydan okuduğunu söyledi.
İşlere talep yüksek. 2019’da, pandemi ve Orta ve Güney Amerika’dan gelen göç saldırısından önce, İnşaat Bakanlığı, işçilerin büyük şantiyelerde çalışması gerektiğini onaylayan 20.423 şantiye güvenliği eğitim kartı yayınladı. Bu yılın ilk yarısında, şehir şimdiden üç kat daha fazla bilet çıkardı.
Sertifika kazanmak için, başvuru sahiplerinin sosyal güvenlik numarasına sahip olmaları gerekmese de, 40 saatlik güvenlik eğitimini tamamlamaları ve bir testi geçmeleri gerekir. Bina Bakanlığı’na göre, New York’ta aktif Saha Güvenliği Eğitim kartlarına sahip 300.000’den fazla kişinin yüzde 94’ü erkektir.
Ancak sektöre giren kadın sayısı artıyor. Brooklyn merkezli bir göçmen işçi savunuculuğu grubu olan Worker’s Justice Project, ilk olarak 2010 yılında sadece sekiz öğrenciyle inşaat sektöründeki kadınlar için bir güvenlik kursu verdi. Bu ay, her biri yaklaşık 40 öğrenciyle iki kadın kursu düzenlendi, bu da yasal azami sayıya tekabül ediyor.
Queens merkezli NICE adlı başka bir göçmenlik hizmetleri grubu, bu ay bina güvenliği kurslarına kaydolan öğrencilerin yaklaşık yarısının kadın olduğunu söyledi. Kursları ücretsiz olarak sunulurken, özel şirketler 400 $’a kadar ücret alabilir.
Şehre göre, geçen bahardan bu yana 78.700’den fazla sığınmacı New York’a geldi ve her hafta 2.000’den fazla yeni kişi geldi.
Önceki dalgalardan farklı olarak, bekar erkeklerin yolculuğa çıkması yaygınken, Kolombiya, Ekvador ve Venezuela gibi ülkelerdeki şiddet ve ekonomik sıkıntılardan kaçan ailelerden çok insan güney sınırını geçiyor, dedi Mario Russell, New York Göç Çalışmaları Merkezi.
İnşaat, yeni işe alımların yapıldığı birkaç sektörden biridir ve bu, neden giderek daha fazla kadının bu alana ilgi duyduğunu açıklayabilir.
“Orada onlar için hiçbir şey olmayabilir” dedi.
İşçi Adaleti Projesi’nin yönetici direktörü Ligia Guallpa, yeni gelenlerin çoğunun işin ne kadar tehlikeli olduğunun farkında olmadığını söyledi. Bir endüstri güvenlik raporuna göre, geçen yıl New York’ta iş başında 11 inşaat işçisi ölümü meydana geldi ve bu 2019’dan bu yana en yüksek seviye.
Bununla birlikte, sendika üyesi olmayan işçilere açık olan inşaat işleri, sığınmacılar için ender bulunan bir fırsattır.
Worker’s Justice Project’in kurucu ortaklarından Yadira Sanchez, “Bu iş güvenliğiyle ilgili” diyor ve genellikle göçmen kadınlara sunulan rollere dikkat çekiyor. B. ev temizliği, daha düzensiz çalışma saatleri gerektirir ve genellikle daha az ödenir.
İşçiler, iskele kurma veya bayrak çekme, çalışma alanlarındaki trafiği yönlendirme rolü gibi belirli becerilerde sertifikalandırılırsa, ücret artışı olasılığı da vardır.
Ama geçiş zor. Meksika’dan 49 yaşındaki Adriana Ariza, Saha Güvenliği Eğitimi kartını ilk olarak 2016 yılında bir peruk yapım işinden ayrıldıktan sonra aldı. O işte, ona, pozisyonundaki erkeklerin kazandığının yarısından daha az, saatte 9 dolar ödeniyordu.
İnşaat alanlarından ağır molozları çeken bir yıkım müteahhitleri ekibindeki ilk kadın olan Bayan Ariza’nın maaşı saatte 15 dolara yükseldi.
Sık sık meslektaşları tarafından dışlandı. İspanyolca olarak “Bana ‘Bu işe daha çok hakkım var çünkü ailemin geçimini sağlayan kişiyim’ derlerdi” dedi. “Ama ben de öyleyim.”
Bayan Ariza, üç yıl boyunca inşaatta çalıştı ve maaşı hiç artmasa da becerilerini boyama, döşeme ve fayanslara genişletti. Sırtındaki bir sakatlığın ardından sektörden ayrıldı ve şimdi göçmenleri destekleyen kar amacı gütmeyen kuruluşlar için çalışıyor.
İş gücünde kendisine bir yer edindiği için hala inşaat endüstrisine itibar ediyor.
“Her şeyden çok, bana sadece erkeklerin yapabileceği şeyleri yapabileceğimi bilme şansı verdi” dedi. “Eğer istersek, istediğimizi yapabiliriz.”
İnşaatta cinsiyetçilik yeni bir şey değil. 62 yaşındaki María De la paz Mejía, 30’lu yaşlarının sonlarında kariyerinin ortasında inşaat işine dönmeden önce Kolombiya’da bir gazeteciydi.
Sahadaki ilk işi hakkında “Davetsiz misafir olarak geldim ve tüm bu adamlar bana karşıydı” dedi.
Üç ay önce New York’a geldi ve becerilerini burada uygulamak için eğitim alıyor. Yaşının, çok daha genç bir iş gücüne sahip bir alanda kendisini dezavantajlı duruma düşürdüğünü biliyor, ancak iki yakayı bir araya getirmek için deneyimine güveniyor.
“Bir kez hayatta kaldım ve sanırım tekrar hayatta kalabilirim” dedi.
Kadınların çoğu için inşaat, başka bir amaca ulaşmak için bir araçtır. Şubat ayında New York’a gelen 29 yaşındaki Dora Yugla, Ekvador’da fırıncılık yapıyor ve bir gün bir pizzacı açmayı umuyor.
Houston’daki bir Hıristiyan hayır kurumu New York’a uçuşunun parasını ödemeden önce Amerika Birleşik Devletleri’ne gitmek için yedi ülkeyi dolaştığını söyledi. Mülteci pansiyonuna dönüştürülmüş bir Manhattan otelinde yaşıyor.
Bayan Yugla, işverenlerinin kendisine söz verilenden çok daha az para ödediğini söylediği bir dizi temizlik işini tamamladıktan sonra Haziran ayında inşaat işçisi olmak için Şantiye Güvenliği eğitim kartını aldı.
İspanyolca olarak “Şu anda bu en iyi seçenek çünkü bu ülkede biri olmak için o dili konuşmanız gerekiyor” dedi.
Çoğu zaman, kadınların inşaatta girdikleri ilk işler, kaçmaya çalıştıkları düşük ücretli ev işlerine benziyor: ağır malzemelerin taşınmasını ve endüstriyel kimyasallara maruz kalmayı içeren şantiye temizliği. Bazen daha uzmanlaşmış çalışmalara yol açabilirler.
İnşaat sahaları, banliyölerdeki küçük ev tadilatlarından Manhattan’daki yüksek binalara kadar uzanmaktadır.
NICE’ın müdür yardımcısı Hildalyn Colón Hernández, belgesiz işçi çalıştıran müteahhitlerin kadınları şantiyelerde daha kolay barındırmaya başladığını, ancak bunun genellikle bir bedeli olduğunu söyledi.
Organizasyon her ay yaklaşık 60 ila 100 maaş hırsızlığı şikayeti alıyor dedi.
“Bu, vicdansız işverenler için yılın mükemmel zamanı çünkü çok büyük bir pazarları var” dedi. “Bu dibe doğru bir yarış.”
Doğru eğitime rağmen iş bulmak hala umutsuz bir arayış olabilir.
Geçenlerde bir sabah, Jackson Heights’ta La Parada olarak bilinen gündelik işçiler için popüler bir noktada – otobüs durağı – yüzlerce erkek ve kadın üç blok boyunca işaretsiz minibüslerin durup işçi alması için bekledi.
Birkaç işçi, geçen yıl 10 saatlik vardiya için 200 ila 250 dolar ödeyen müteahhitler, şimdi aynı iş için 80 dolar teklif edebilir çünkü artık çok fazla rekabet söz konusudur, dedi birkaç işçi. Şehirde asgari ücret saatte 15 dolar.
İşçiler, alternatifin, sınırlı sayıda inşaat işi yönlendirmesi olan kar amacı gütmeyen grupların ofislerinde sıra beklemek veya değerli adaylar bulamayan özel istihdam bürolarına yüzlerce dolar ödemek olduğunu söylediler.
Eski hemşire Bayan García için, bir noktada eski işine geri dönmek istemesine rağmen, inşaat, güvenilir bir gelir elde etmek için hala en iyi şansı.
Şu anki hedefi kendisi ve eşiyle birlikte Manhattan’daki bir sığınmacı sığınma evinde kalan iki çocuğu için istikrar bulmaktır.
15 yaşındaki kızı, bir gün orduya katılma umuduyla okulunun JROTC programına kaydoldu ve 3 yaşındaki oğlu itfaiyeci olmak istiyor.
Onun hayalleri için buradayım” dedi.