Dinozorları öldüren gök taşının kökeni bulundu: Bir gibisi de yolda olabilir 66 milyon yıl evvel Dünya’ya çarparak dinozorların 180 milyon yıllık egemenliğine son veren 10 kilometre genişliğindeki asteroit, Chicxulub olaylarının sebebiydi. Şu anda Meksika’da yer alan Yucatan yarımadasına inerek Chicxulub kraterini oluşturdu.
Bilim insanları Dünya üstündeki, sondajla alınan çekirdek numuneleri aracılığıyla kadim taşın kalıntılarını inceledi ve kesimlerin tüm Güneş Sistemi’ndeki en saf objelerden olan karbonlu kondirit sınıfı meteorlardan geldiğini ortaya çıkardı. Bunlar, Dünya’ya düşen tüm göktaşlarının yaklaşık yüzde üçünü oluşturuyor lakin adlandırmalarında bir çeşit yanlışlık var: Birinci başta karbon bakımından varlıklı oldukları var iseyılmışsa da yapılarının sırf yüzde ikisi karbon.
Genelde Dünya’ya yaklaşan 1,6 kilometre genişliğindeki asteroitlerin birçoklarını bunlar oluştursa da bugün hiç biri Chicxulub’la birebir ölçekte tesir yaratacak boyutlarda değil.
Bu bulgular hakkındaki makalenin ortak müelliflerinden Dr. William Bottke, “Geçmişte birkaç küme, en büyüğü Chicxulub kraterine niye olan bu göktaşlarının niye ortalıktan kaybolduğunu açıklamak için Güneş Sistemi’nin iç bölgelerindeki büyük asteroit ve kuyruklu yıldızların parçalanmalarına dair simülasyonlar yaratarak Dünya üstündeki tesirlerinin artışını inceledi” dedi.
DAHA EVVEL DÜŞÜNÜLENDEN 10 KAT DAHA SIK
Independent Türkçe’de yer alan habere bakılırsa bu modellerin birçoklarının değişik özellikleri olsa da hiç biri asteroitler ve kuyrukluyıldızlara dair detaylarımize tatmin edici biçimde uymadı. Hâlâ kıymetli bir şeyi kaçırıyormuşuz üzere görünüyordu.
Bilim insanları, Mars ve Jüpiter içinde bulunan ana asteroit jenerasyonundan kaçan, bilhassa de 10 kilometreden büyük çapa sahip kesimlerin her 250 milyon yılda bir (daha evvel düşünülenden 10 kat daha sık) Dünya’ya çarptığını keşfetti.
Bilim insanları, bu objelerin termal kuvvetler sebebiyle dinamik “kaçış kapaklarına” sürüklenebileceğini ve burada gezegenlerin yerçekimi reaksiyonlarının de onları Dünya’ya daha yakın yörüngelere yanlışsız itebileceğini söylüyor.
Araştırmacılar, modellenen 130 bin asteroidi gözlemlemek için NASA’nın Pleaides Üstün Bilgisayarı’nı kullanıp bunların yüz milyonlarca yıllık hareketini izledi.
Makalenin ortak muharrirlerinden Dr. Simone Marchi, “Bu sonuç, yalnızca asteroit jenerasyonunun dış yarısında çarpabilecek hayli sayıda karbonlu kondirit olduğu için değil, bununla birlikte takımın simülasyonları birinci kere Dünya’ya yaklaşmakta olan büyük asteroitlerin yörüngelerini önce gösterebileceği için de heyecan verici” dedi.
Chicxulub’a çarpan objenin kaynağına dair açıklamamız, asteroitlerin nasıl geliştiğiyle ilgili mevcut detaylarımizle güzel bir ahenk ortasında.
Bilim insanları Dünya üstündeki, sondajla alınan çekirdek numuneleri aracılığıyla kadim taşın kalıntılarını inceledi ve kesimlerin tüm Güneş Sistemi’ndeki en saf objelerden olan karbonlu kondirit sınıfı meteorlardan geldiğini ortaya çıkardı. Bunlar, Dünya’ya düşen tüm göktaşlarının yaklaşık yüzde üçünü oluşturuyor lakin adlandırmalarında bir çeşit yanlışlık var: Birinci başta karbon bakımından varlıklı oldukları var iseyılmışsa da yapılarının sırf yüzde ikisi karbon.
Genelde Dünya’ya yaklaşan 1,6 kilometre genişliğindeki asteroitlerin birçoklarını bunlar oluştursa da bugün hiç biri Chicxulub’la birebir ölçekte tesir yaratacak boyutlarda değil.
Bu bulgular hakkındaki makalenin ortak müelliflerinden Dr. William Bottke, “Geçmişte birkaç küme, en büyüğü Chicxulub kraterine niye olan bu göktaşlarının niye ortalıktan kaybolduğunu açıklamak için Güneş Sistemi’nin iç bölgelerindeki büyük asteroit ve kuyruklu yıldızların parçalanmalarına dair simülasyonlar yaratarak Dünya üstündeki tesirlerinin artışını inceledi” dedi.
DAHA EVVEL DÜŞÜNÜLENDEN 10 KAT DAHA SIK
Independent Türkçe’de yer alan habere bakılırsa bu modellerin birçoklarının değişik özellikleri olsa da hiç biri asteroitler ve kuyrukluyıldızlara dair detaylarımize tatmin edici biçimde uymadı. Hâlâ kıymetli bir şeyi kaçırıyormuşuz üzere görünüyordu.
Bilim insanları, Mars ve Jüpiter içinde bulunan ana asteroit jenerasyonundan kaçan, bilhassa de 10 kilometreden büyük çapa sahip kesimlerin her 250 milyon yılda bir (daha evvel düşünülenden 10 kat daha sık) Dünya’ya çarptığını keşfetti.
Bilim insanları, bu objelerin termal kuvvetler sebebiyle dinamik “kaçış kapaklarına” sürüklenebileceğini ve burada gezegenlerin yerçekimi reaksiyonlarının de onları Dünya’ya daha yakın yörüngelere yanlışsız itebileceğini söylüyor.
Araştırmacılar, modellenen 130 bin asteroidi gözlemlemek için NASA’nın Pleaides Üstün Bilgisayarı’nı kullanıp bunların yüz milyonlarca yıllık hareketini izledi.
Makalenin ortak muharrirlerinden Dr. Simone Marchi, “Bu sonuç, yalnızca asteroit jenerasyonunun dış yarısında çarpabilecek hayli sayıda karbonlu kondirit olduğu için değil, bununla birlikte takımın simülasyonları birinci kere Dünya’ya yaklaşmakta olan büyük asteroitlerin yörüngelerini önce gösterebileceği için de heyecan verici” dedi.
Chicxulub’a çarpan objenin kaynağına dair açıklamamız, asteroitlerin nasıl geliştiğiyle ilgili mevcut detaylarımizle güzel bir ahenk ortasında.