Acı dolu bir yıl: Kurbanlar Brooklyn metrosunda vurulduktan sonra mücadele ediyor
Bir yıldan uzun bir süre önce, Brooklyn metrosunda meydana gelen toplu silahlı saldırı mucizevi bir şekilde kimseyi öldürmedi. Ancak kurbanlar yaşarken, fiziksel ve psikolojik yaraları da yaşıyor.
Tren, Sunset Park’tan geçerken sabah trafiğinin yoğun olduğu saatlerde rastgele saldırıda 10 kişi vurularak öldürüldüğünde kimse ölmedi: sessizce oturan bir yolcu aniden sis bombası attı ve bir silah çekerek 33 el ateş etti.
Kâr amacı gütmeyen bir araştırma grubu olan Gun Violence Archive’e göre, şiddet, 2022’de Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 648 toplu silahlı saldırıdan yalnızca biriydi. Bu yıl aynı karanlık yolda devam etti: Grup, Cuma günü itibariyle en az 172 kitle saymıştı. en az dört kişinin öldüğü veya yaralandığı olarak tanımladıkları silahlı saldırılar. Yalnızca 15 Nisan’da, yılın herhangi bir günü için en yüksek olan yedi toplu infaz gerçekleşti. En büyüğü, Alabama’da bir gencin doğum günü partisindeydi, burada dördü öldürüldü ve 28 kişi vuruldu.
Brooklyn davasının çözümü hızlıydı: Saldırıdan önce bir dizi saçma sapan video hazırlayan 63 yaşındaki saldırgan, Ocak ayında federal mahkemede 10 adet kurşunlama suçu ve bir dizi terörle ilgili suçtan suçunu kabul etti. ve olası bir müebbet hapis cezası ile karşı karşıyadır.
Ancak kitlesel infazların etkileri, manşetlerden kaybolduktan çok sonra bile hissediliyor ve endişe verici sayıda Amerikalı tarafından karşılanıyor. Bir halk sağlığı araştırma grubu olan KFF tarafından yakın zamanda yapılan bir ankette, yetişkinlerin yarısından fazlasının kendilerinin veya bir akrabalarının silahla ilgili bir olaydan etkilendiğini söylediği ortaya çıktı.
Brooklyn saldırısının kurbanlarının deneyimleri, uzun vadeli sonuçları gösteriyor: sadece bedene değil, aynı zamanda güvenlik duygusuna ve çalışma becerisine de verilen zarar.
“Kafamda ses var”
21 yaşındaki Rudy Perez, saldırıdan yaklaşık dokuz ay önce Guatemala’dan gelmişti. Daha önce üniversiteye gitmeyi ummuştu, ancak yurtdışına gitmek daha iyi ekonomik beklentiler vaat ediyordu. Ailesi, Teksas sınırını geçmesine yardım eden bir kaçakçıya yaklaşık 17.000 dolar ödedi.
Bir Perşembe günü geldi ve o Pazartesi işe başladı, önce fayansları döşedi ve ardından bir elektrikçiye yardım etti. Saldırının olduğu sabah, Columbus Circle yakınlarında günde yaklaşık 140 dolar kazanacağı bir ev yenileme işine gidiyordu. Ancak kendisini ve ailesini geçindirme ve bu borçları ödeme yeteneği o sabah ciddi şekilde tehlikeye girecekti.
New Utrecht durağında, yanında bagaj varmış gibi görünen saldırgan Frank James’i hemen fark etti, ancak bir sorun olduğunu düşünmedi. Üç durak sonra tren yolcularla dolmuştu. Bir koltuğun altından duman çıktı, her yer griye döndü ve ateş açıldı.
“Panikledim” dedi. “Kafamın içinde ses var.”
Tren 36. Cadde’ye girmeden önce durdu. Bay Perez ancak o zaman sıska baldırından kan geldiğini fark etti. Bir kurşun kasa isabet etti ve kemiği ıskaladı. Brooklyn’deki NYU Langone Hastanesine götürüldü ve burada doktorlar mermiyi çıkardı. doktor Onu tedavi eden Jonathan Cardwell, onun solgun, sakin ve şok halinde olduğunu hatırladı.
Sonraki aylarda zayıfladı. Yürüyemiyordu ve geliri yoktu. Yetkilileri ve avukatları boşuna aradı, çoğu zaman ulaşamadı. Eyaletin Mağdur Hizmetleri Bürosunun kendisinde olmayan bir sosyal güvenlik numarası istediğini ve hiçbir tazminat almadığını söyledi.
Kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Aile Hayatı Merkezi tarafından sağlanan pirinç, tahıl ve diğer temel ihtiyaç maddeleri ile hayatta kaldı. Kendisinden sonra gelen ve evde yardımcı olarak çalışan daha genç bir üvey kız kardeş, ona kira için para verdi.
Yazın orada burada çalışmaya ve arkadaşlarıyla Coney Island’daki roller coaster’ları ve hatta Sunset Park’taki halka açık havuzu denemek için dışarı çıkmayı göze alıyordu, ancak ayağını koymak konusunda isteksizdi.
NYU Langone ve merkez, kaygıyı kontrol etmek için nefes egzersizlerini öğrendiği terapi seanslarının düzenlenmesine yardımcı oldu. Öğle tatillerinde seanslar yaptı.
Mermi kemiği ıskalamıştı ve tamamen iyileşmeyi umuyordu. Bir avukat, suç mağdurları için özel bir vize başvurusunda bulunmasına yardımcı olur. Artık ne zaman iş bulunsa çalışıyor ve yakında kaçakçılık borcunu ödeyebileceğini düşünüyor.
Basit bir şey onu endişelendiriyordu: yürümek. Ama geçen sabah trenine geç kaldı ve kendini koşarken buldu.
O andan itibaren yapabileceğimi hissettim ve mutluydum” dedi.
“Hala yük gibi hissediyorum”
Aroldo Gonzalez’in iyileşmesi daha zor oldu. Guatemalalı göçmenlerin 19 yaşındaki Amerika doğumlu oğlu, polis memuru olmak için çalıştığı Borough of Manhattan Community College’a yönlendirildi.
Saldırı sırasında baldırına bir mermi girmiş ve dizinin altına saplanmıştı. En sevdiği ayakkabısı olan Doc Martens’in kendisini yaklaşık bir inç daha uzun yapan platform çizmelerinin ayak bileğini kurtardığına inanıyor. Ayrıca gövdesinde yüzeysel bir yara vardı.
İbn Meymun Tıp Merkezi’ndeki doktorlar kurşunu bacağında bıraktı. Ancak eve döndükten kısa bir süre sonra yara yeniden açıldı ve kan akmaya başladı. Salyangozu çıkarmak için ameliyat olmadan önce bayıldı ve NYU Langone’da üç kan nakli aldı. Gövde yarası enfeksiyon kaptı ve ameliyat gerektirdi.
Doktorlar tam bir iyileşmenin üç yıl süreceğini söylediler.
“Yürüyememe ve benim için her şeyi yapmak zorunda olma hissinden nefret ettim” dedi. “Daha önce, yardım istemekten hoşlanmıyordum. Şimdi onu almak zorunda kaldım.”
Sakatlıkları ilerlemesini engelliyor. Okulda kaldı ve çalışmalarını uzaktan yaptı, ancak mezuniyetini bir dönem geciktiren azaltılmış ders yüküyle.
Annesi Olga Guinea ve kardeşleriyle birlikte yeni bir daireye taşındıkları Paskalya hafta sonu boyunca daha fazla yardım edemediği için hayal kırıklığına uğramıştı. Bir önceki tırmanışlarında merdivenlerden inip çıkamadığı için aylarca yer aramışlardı. Hala çok uzağa yürüyemiyor ve tren yolculuğu ile mücadele ediyor.
Bunu kız arkadaşıyla ilk yaptığında paniğe kapılmıştı. Yolun geri kalanını yürümeyi denediler ama sonunda birkaç blok öteye gitmesi gereken bir Uber’i aradılar.
“Hala yük gibi hissediyorum” dedi.
Hesap verebilirlik için bir sürüş
Yıllardır toplu katliamlar sadece kurbanların özel hayatlarında değil, mahkemelerde de gerçekleşti. Sunset Park’taki silahlı saldırıyla ilgili iki dava, yalnızca kurbanlara tazminat ödemeyi değil, aynı zamanda silah üreticilerini sorumlu olmaya ve daha güvenli metrolar için teşvik etmeye çalışıyor.
Ilene Steur, Bay James’in kullandığı silahın üreticisi Glock’a bu tür davalara izin veren yeni bir eyalet yasasını kullanarak dava açtı. Şimdilik, bir temyiz mahkemesi silah endüstrisinin söylediklerinin anayasaya aykırı olduğunu düşünürken dava beklemede.
Avukatları, Haziran ayında aldığı yaraları detaylandırdı. Avukatı Sanford Rubenstein, merminin poposuna girdiğini ve karnını deldiğini, sakrumunu kırdığını söyledi. Ameliyat olduğunu, başka bir ameliyata ihtiyacı olduğunu ve kolostomi torbası kullanmak zorunda kaldığını söyledi.
Bay Rubenstein, “Hayatınız asla eskisi gibi olmayacak” dedi.
Davada, ülkenin en büyük silah üreticilerinden biri olan Glock’un silahlarını suçlulara sattığı ve ürünlerinin onların eline geçmesini engelleyemediği iddia ediliyor.
Sandy Hook’a ateş eden kurbanların akrabalarının avukatlarının yaklaşık on yıl önce Remington’a karşı silah endüstrisini sorumlu tutmak için kullandıkları stratejinin aynısı. Hukuk uzmanları başlangıçta çok az başarı şansları olduğunu söylediler, ancak dava geçen yıl 73 milyon dolara sonuçlandı ve bu, bir toplu silahlı saldırıda bir silah ustası tarafından yapılan en büyük ödeme olduğuna inanılıyordu.
Brooklyn saldırısında vurularak öldürülen üç kişi tarafından Aralık ayında Büyükşehir Ulaşım İdaresi’ne ve şehre açılan dava, yetkilileri metrolarda güvenli koşulları sağlamamakla suçluyor. 36. Cadde ve 25. Cadde’deki güvenlik kameralarının saldırı sırasında çalışmaması, sonraki insan avını zorlaştırdı. Vali Kathy Hochul o zamandan beri 2025 yılına kadar her arabaya kamera yerleştirme sözü verdi.
Davacılardan biri, Brooklyn, Bay Ridge’den 28 yaşındaki Houari Benkada, bacağı kırıldı ve kurşunla yaralandı. Şimdi bir otelde kat hizmetleri müdürü olarak çalışmaya geri döndü, ancak ağrı ve endişe ile mücadele etmeye devam ediyor.
Bir açıklamada, “Bu olayların geri dönüşleri devam ediyor” dedi. “Hala bu olmadan önce olduğum gibi daha iyi bir yere gelmek için çalışıyorum.”
Kitty Bennett Ve Kirsten Noyes araştırmalara katkıda bulunmuştur. Jeffrey E. Şarkıcı raporlamaya katkıda bulundu.
Bir yıldan uzun bir süre önce, Brooklyn metrosunda meydana gelen toplu silahlı saldırı mucizevi bir şekilde kimseyi öldürmedi. Ancak kurbanlar yaşarken, fiziksel ve psikolojik yaraları da yaşıyor.
Tren, Sunset Park’tan geçerken sabah trafiğinin yoğun olduğu saatlerde rastgele saldırıda 10 kişi vurularak öldürüldüğünde kimse ölmedi: sessizce oturan bir yolcu aniden sis bombası attı ve bir silah çekerek 33 el ateş etti.
Kâr amacı gütmeyen bir araştırma grubu olan Gun Violence Archive’e göre, şiddet, 2022’de Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 648 toplu silahlı saldırıdan yalnızca biriydi. Bu yıl aynı karanlık yolda devam etti: Grup, Cuma günü itibariyle en az 172 kitle saymıştı. en az dört kişinin öldüğü veya yaralandığı olarak tanımladıkları silahlı saldırılar. Yalnızca 15 Nisan’da, yılın herhangi bir günü için en yüksek olan yedi toplu infaz gerçekleşti. En büyüğü, Alabama’da bir gencin doğum günü partisindeydi, burada dördü öldürüldü ve 28 kişi vuruldu.
Brooklyn davasının çözümü hızlıydı: Saldırıdan önce bir dizi saçma sapan video hazırlayan 63 yaşındaki saldırgan, Ocak ayında federal mahkemede 10 adet kurşunlama suçu ve bir dizi terörle ilgili suçtan suçunu kabul etti. ve olası bir müebbet hapis cezası ile karşı karşıyadır.
Ancak kitlesel infazların etkileri, manşetlerden kaybolduktan çok sonra bile hissediliyor ve endişe verici sayıda Amerikalı tarafından karşılanıyor. Bir halk sağlığı araştırma grubu olan KFF tarafından yakın zamanda yapılan bir ankette, yetişkinlerin yarısından fazlasının kendilerinin veya bir akrabalarının silahla ilgili bir olaydan etkilendiğini söylediği ortaya çıktı.
Brooklyn saldırısının kurbanlarının deneyimleri, uzun vadeli sonuçları gösteriyor: sadece bedene değil, aynı zamanda güvenlik duygusuna ve çalışma becerisine de verilen zarar.
“Kafamda ses var”
21 yaşındaki Rudy Perez, saldırıdan yaklaşık dokuz ay önce Guatemala’dan gelmişti. Daha önce üniversiteye gitmeyi ummuştu, ancak yurtdışına gitmek daha iyi ekonomik beklentiler vaat ediyordu. Ailesi, Teksas sınırını geçmesine yardım eden bir kaçakçıya yaklaşık 17.000 dolar ödedi.
Bir Perşembe günü geldi ve o Pazartesi işe başladı, önce fayansları döşedi ve ardından bir elektrikçiye yardım etti. Saldırının olduğu sabah, Columbus Circle yakınlarında günde yaklaşık 140 dolar kazanacağı bir ev yenileme işine gidiyordu. Ancak kendisini ve ailesini geçindirme ve bu borçları ödeme yeteneği o sabah ciddi şekilde tehlikeye girecekti.
New Utrecht durağında, yanında bagaj varmış gibi görünen saldırgan Frank James’i hemen fark etti, ancak bir sorun olduğunu düşünmedi. Üç durak sonra tren yolcularla dolmuştu. Bir koltuğun altından duman çıktı, her yer griye döndü ve ateş açıldı.
“Panikledim” dedi. “Kafamın içinde ses var.”
Tren 36. Cadde’ye girmeden önce durdu. Bay Perez ancak o zaman sıska baldırından kan geldiğini fark etti. Bir kurşun kasa isabet etti ve kemiği ıskaladı. Brooklyn’deki NYU Langone Hastanesine götürüldü ve burada doktorlar mermiyi çıkardı. doktor Onu tedavi eden Jonathan Cardwell, onun solgun, sakin ve şok halinde olduğunu hatırladı.
Sonraki aylarda zayıfladı. Yürüyemiyordu ve geliri yoktu. Yetkilileri ve avukatları boşuna aradı, çoğu zaman ulaşamadı. Eyaletin Mağdur Hizmetleri Bürosunun kendisinde olmayan bir sosyal güvenlik numarası istediğini ve hiçbir tazminat almadığını söyledi.
Kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Aile Hayatı Merkezi tarafından sağlanan pirinç, tahıl ve diğer temel ihtiyaç maddeleri ile hayatta kaldı. Kendisinden sonra gelen ve evde yardımcı olarak çalışan daha genç bir üvey kız kardeş, ona kira için para verdi.
Yazın orada burada çalışmaya ve arkadaşlarıyla Coney Island’daki roller coaster’ları ve hatta Sunset Park’taki halka açık havuzu denemek için dışarı çıkmayı göze alıyordu, ancak ayağını koymak konusunda isteksizdi.
NYU Langone ve merkez, kaygıyı kontrol etmek için nefes egzersizlerini öğrendiği terapi seanslarının düzenlenmesine yardımcı oldu. Öğle tatillerinde seanslar yaptı.
Mermi kemiği ıskalamıştı ve tamamen iyileşmeyi umuyordu. Bir avukat, suç mağdurları için özel bir vize başvurusunda bulunmasına yardımcı olur. Artık ne zaman iş bulunsa çalışıyor ve yakında kaçakçılık borcunu ödeyebileceğini düşünüyor.
Basit bir şey onu endişelendiriyordu: yürümek. Ama geçen sabah trenine geç kaldı ve kendini koşarken buldu.
O andan itibaren yapabileceğimi hissettim ve mutluydum” dedi.
“Hala yük gibi hissediyorum”
Aroldo Gonzalez’in iyileşmesi daha zor oldu. Guatemalalı göçmenlerin 19 yaşındaki Amerika doğumlu oğlu, polis memuru olmak için çalıştığı Borough of Manhattan Community College’a yönlendirildi.
Saldırı sırasında baldırına bir mermi girmiş ve dizinin altına saplanmıştı. En sevdiği ayakkabısı olan Doc Martens’in kendisini yaklaşık bir inç daha uzun yapan platform çizmelerinin ayak bileğini kurtardığına inanıyor. Ayrıca gövdesinde yüzeysel bir yara vardı.
İbn Meymun Tıp Merkezi’ndeki doktorlar kurşunu bacağında bıraktı. Ancak eve döndükten kısa bir süre sonra yara yeniden açıldı ve kan akmaya başladı. Salyangozu çıkarmak için ameliyat olmadan önce bayıldı ve NYU Langone’da üç kan nakli aldı. Gövde yarası enfeksiyon kaptı ve ameliyat gerektirdi.
Doktorlar tam bir iyileşmenin üç yıl süreceğini söylediler.
“Yürüyememe ve benim için her şeyi yapmak zorunda olma hissinden nefret ettim” dedi. “Daha önce, yardım istemekten hoşlanmıyordum. Şimdi onu almak zorunda kaldım.”
Sakatlıkları ilerlemesini engelliyor. Okulda kaldı ve çalışmalarını uzaktan yaptı, ancak mezuniyetini bir dönem geciktiren azaltılmış ders yüküyle.
Annesi Olga Guinea ve kardeşleriyle birlikte yeni bir daireye taşındıkları Paskalya hafta sonu boyunca daha fazla yardım edemediği için hayal kırıklığına uğramıştı. Bir önceki tırmanışlarında merdivenlerden inip çıkamadığı için aylarca yer aramışlardı. Hala çok uzağa yürüyemiyor ve tren yolculuğu ile mücadele ediyor.
Bunu kız arkadaşıyla ilk yaptığında paniğe kapılmıştı. Yolun geri kalanını yürümeyi denediler ama sonunda birkaç blok öteye gitmesi gereken bir Uber’i aradılar.
“Hala yük gibi hissediyorum” dedi.
Hesap verebilirlik için bir sürüş
Yıllardır toplu katliamlar sadece kurbanların özel hayatlarında değil, mahkemelerde de gerçekleşti. Sunset Park’taki silahlı saldırıyla ilgili iki dava, yalnızca kurbanlara tazminat ödemeyi değil, aynı zamanda silah üreticilerini sorumlu olmaya ve daha güvenli metrolar için teşvik etmeye çalışıyor.
Ilene Steur, Bay James’in kullandığı silahın üreticisi Glock’a bu tür davalara izin veren yeni bir eyalet yasasını kullanarak dava açtı. Şimdilik, bir temyiz mahkemesi silah endüstrisinin söylediklerinin anayasaya aykırı olduğunu düşünürken dava beklemede.
Avukatları, Haziran ayında aldığı yaraları detaylandırdı. Avukatı Sanford Rubenstein, merminin poposuna girdiğini ve karnını deldiğini, sakrumunu kırdığını söyledi. Ameliyat olduğunu, başka bir ameliyata ihtiyacı olduğunu ve kolostomi torbası kullanmak zorunda kaldığını söyledi.
Bay Rubenstein, “Hayatınız asla eskisi gibi olmayacak” dedi.
Davada, ülkenin en büyük silah üreticilerinden biri olan Glock’un silahlarını suçlulara sattığı ve ürünlerinin onların eline geçmesini engelleyemediği iddia ediliyor.
Sandy Hook’a ateş eden kurbanların akrabalarının avukatlarının yaklaşık on yıl önce Remington’a karşı silah endüstrisini sorumlu tutmak için kullandıkları stratejinin aynısı. Hukuk uzmanları başlangıçta çok az başarı şansları olduğunu söylediler, ancak dava geçen yıl 73 milyon dolara sonuçlandı ve bu, bir toplu silahlı saldırıda bir silah ustası tarafından yapılan en büyük ödeme olduğuna inanılıyordu.
Brooklyn saldırısında vurularak öldürülen üç kişi tarafından Aralık ayında Büyükşehir Ulaşım İdaresi’ne ve şehre açılan dava, yetkilileri metrolarda güvenli koşulları sağlamamakla suçluyor. 36. Cadde ve 25. Cadde’deki güvenlik kameralarının saldırı sırasında çalışmaması, sonraki insan avını zorlaştırdı. Vali Kathy Hochul o zamandan beri 2025 yılına kadar her arabaya kamera yerleştirme sözü verdi.
Davacılardan biri, Brooklyn, Bay Ridge’den 28 yaşındaki Houari Benkada, bacağı kırıldı ve kurşunla yaralandı. Şimdi bir otelde kat hizmetleri müdürü olarak çalışmaya geri döndü, ancak ağrı ve endişe ile mücadele etmeye devam ediyor.
Bir açıklamada, “Bu olayların geri dönüşleri devam ediyor” dedi. “Hala bu olmadan önce olduğum gibi daha iyi bir yere gelmek için çalışıyorum.”
Kitty Bennett Ve Kirsten Noyes araştırmalara katkıda bulunmuştur. Jeffrey E. Şarkıcı raporlamaya katkıda bulundu.