1980’lerin Fransız bistro şefi Sally Darr, 100 yaşında hayatını kaybetti
Manhattan’ın merkezinde, 1980’lerden kalma küçük bir Fransız bistrosu olan La Tulipe’nin titiz şefi ve sahibi Sally Darr, nadide mükemmeliyetçiliği nedeniyle 7 Kasım’da West Village’daki evinde hayatını kaybetti. . 100 yaşındaydı.
Yeğeni Dorothy Darr onun öldüğünü duyurdu.
Batı 13. Cadde’deki mütevazı bir tuğla konağın zemin katında yer alan La Tulipe, patlıcan renginde duvarları, çinko kaplı barı, rustik Fransız kır mobilyaları ve yaklaşık 15 masaya zar zor yer olan gerçek bir mücevher kutusuydu. Bayan Darr, “à la bonne femme” olarak adlandırılan mutfağı servis etti: 40 diş sarımsaklı kızarmış tavuk gibi klasik ama basit Fransız yemeklerinin yanı sıra yumuşak kabuklu yengeç meunière ve yüzlerce kattan oluşan görünüşte abartılı bir güveç gibi kendi yenilikleri. füme dil ve kaz ciğeri -Mousse.
Mayıs 1979’da açıldığı andan itibaren başarılı oldu ve Haber’tan Mimi Sheraton’dan üç yıldız kazandı; Sheraton, “küçük ama baştan çıkarıcı menüsü”nü, Bayan Darr’ın kabak böreklerinin “tamamen mükemmelliğini” ve ona övgüler yağdırdı. “kusursuz” Limonlu Kek. Tatlılar Bayan Darr’ın en güçlü yanıydı: Uzman bir pasta şefiydi ve minare şeklinde olan ve masanın yanında bir parça kiraz aromalı krem şanti ile servis edilen kayısılı suflesi en çok satanlar arasındaydı.
On yılı aşkın süredir Gourmet dergisi ve Time Life kitaplarında tarif test uzmanı olarak çalışmasına rağmen Bayan Darr, La Tulipe’yi açtığında hiçbir restoran deneyimine sahip değildi. Cemaatçi bir papaz ve barış aktivisti olan kocası ve iş ortağı John Darr da okul müdürü olmadı. Yine de Bayan Darr bu yıldızları kazanacağından asla şüphe duymadı.
Gael Greene, New York Magazine için 1980 yılında La Tulipe hakkındaki incelemesinde, “Mükemmel küçük Fransız restoranı açacağım ve herkese bunun nasıl yapıldığını göstereceğim” dediğini aktardı.
Ve La Tulipe farklı türden yıldızların ilgisini çekti. Mary Tyler Moore Tarte Tatin’i sipariş etti ve yarısını ertesi günkü kahvaltısı için sakladı. Köşede yaşayan James Beard müdavimlerden biriydi (o zengin dilli terrineyi seviyordu); Bu aynı zamanda şehrin çok dışında yaşamalarına rağmen Jackie Onassis ve Woody Allen için de geçerliydi. Julia Child ne zaman şehre gelse buraya gelirdi çünkü ilk kez kızarmış tavuğa aşık olmuştu. Tavuk kralı Frank Perdue, New York Valisi Hugh Carey, Keith Richards veya Robert De Niro’yu görebilirsiniz.
Yine de mutfaktan çıkan her yemeği deneyen Darr Hanım herkesi bekletti. Restoran eleştirmenleri, yemeklerin arasında soğuduklarında ya da bir arkadaşının yemeği gelip kendilerinin gelmediğinde yaşadıkları hayal kırıklığını anlatan birçok yazı yazdılar. Onun inatçı dürüstlüğüne hayran olsalar da bu durum şef arkadaşlarını çılgına çevirmişti.
Tipik bir akşamda yaptığı gibi, bir masa sipariş ederken zamanlama yanlış olduğunda mürettebatına “Her şeyi alın ve baştan başlayın” diyebilir ve onlara şeflerinden biri olan Arnold gibi her yemeği atmaları talimatını verebilir. Rossman yakın zamanda geri çağrıldı. “Ne kadar bekledikleri umurumda değil. Ama bunu elde ettiklerinde mükemmel olması gerekiyor.
Bay Rossman şunları ekledi: “Dayanılmazdı. İnatçı. Acımasız mükemmeliyetçi. Ve harikaydı. Birlikte çalıştığım şefler arasında beni en çok etkileyen o oldu. Niyetleri çok önemliydi.”
Eleştirmenlerin bir başka eleştirisi de, restoranın menü öğelerinin sıklıkla tükendiğiydi. Bayan Darr’ın sözlerinden biri şuydu: “Geç kalanın kemikleri!”
Birkaç kez konuk şef olarak yemek pişirmeye davet ettiği ünlü Fransız şef ve yazar Jacques Pepin, bir telefon görüşmesinde “Çok yetenekli ve çok inatçıydı” dedi. “Ve bir şefin temellerini attı. O zamanlar bu kadar çok yoktu.”
Bayan Darr, Bayan Greene’e şunları söyledi: “Bir arkadaşım bana pul yapacağını söylüyor. ‘Benimki daha iyi’ diyecek.”
Yetta (Goldstein) Kaufman ve Albert Kaufman’ın kızı olarak 18 Ocak 1923’te Brooklyn’de Sally Kaufman’da doğdu. Albert bir alet ve kalıp yapımcısıydı. Sally Brooklyn’de büyüdü. Abraham Lincoln Lisesi’nden mezun olduktan sonra tekstil tasarımcısı olarak çalıştı. 1953’te Bay Darr’la tanıştı ve o yıl evlendiler.
Bay Darr 2007’de 88 yaşında öldüğünde haftalık The Villager dergisine “Bir din adamıyla tanışmak istemiyordum” dedi ve “ona cennet pastasına vs. inanıp inanmadığını sordum.” dedi. Hayır ‘Ben yeryüzünde cennete inanıyorum’ ve o hayatını buna adadı.”
Darr’lar, aktivist arkadaşları için evlerinde “barış yemekleri” düzenlediler ve Bayan Darr, restoran sektöründe kariyerine başlamadan önce, ciddi bir şekilde yemek pişirmeye başladı ve “Escoffier Yemek Kitabı”ndaki her tarifin üzerinden geçerek çalıştı – neredeyse 3.000 tane var – 1980’de The Times’tan Craig Claiborne’u anlattığı gibi.
İlk işi, Bay Pepin’in yanında çalıştığı Time-Life Books için “Dünyanın Yemekleri” serisinin tariflerini denemekti. 1970 yılında Gourmet dergisi tarafından test mutfağında çalışmak üzere işe alındı. Orada, dört yıl boyunca Fransa’yı dolaşarak tarifler toplayıp geliştirdiği, 1978 tarihli “Gurmet’in Fransası” yemek kitabının yayınlanmasına yardımcı oldu.
Kitap bittiğinde Bayan Darr bir restoran açmak istediğini söyledi. Bay Claiborne’a “O zaman başkasından emir almak istemediğimi biliyordum” dedi. “Her zaman. Kendime yatırım yapmak istedim.”
Darr’lar, Batı 13. Cadde’de, Altıncı Cadde yakınında terk edilmiş bir binayı satın aldı ve onu yeniledi. La Tulipe zemin kattaydı ve yaşam alanları üst kattaydı. Bay Darr, nazik ve profesyonel bir tavırla yönetici ve baş garsondu.
Joseph Gross’la erken ve kısa bir evlilik boşanmayla sonuçlandı. Bay Darr’ın evlat edindiği oğulları Joshua, 1985 yılında öldü.
Darr’lar restoranı 1991’de kapattı ve birkaç yıl sonra binayı sattı. Çalkantılı 1980’ler sonunda sona erdi, durgunluk tüm hızıyla devam ediyordu ve Wall Street’in harcama hesapları kesintiye uğramıştı. Yine de La Tulipe hiçbir zaman para kazanan biri olmadı; Bayan Darr’ın yüksek standartları, yüksek kar marjlarıyla çelişiyordu ve Bay Darr, bir ekonomistten çok bir eğitimciydi.
Bayan Darr’ın arkadaşları için yemek pişirmeye devam ettiği West 10th Street’teki bir daireye taşındılar. Yeğeni Dorothy Darr, öldüğünde buzdolabında 10 kilo tereyağı bulunduğunu bildirdi.
Manhattan’ın merkezinde, 1980’lerden kalma küçük bir Fransız bistrosu olan La Tulipe’nin titiz şefi ve sahibi Sally Darr, nadide mükemmeliyetçiliği nedeniyle 7 Kasım’da West Village’daki evinde hayatını kaybetti. . 100 yaşındaydı.
Yeğeni Dorothy Darr onun öldüğünü duyurdu.
Batı 13. Cadde’deki mütevazı bir tuğla konağın zemin katında yer alan La Tulipe, patlıcan renginde duvarları, çinko kaplı barı, rustik Fransız kır mobilyaları ve yaklaşık 15 masaya zar zor yer olan gerçek bir mücevher kutusuydu. Bayan Darr, “à la bonne femme” olarak adlandırılan mutfağı servis etti: 40 diş sarımsaklı kızarmış tavuk gibi klasik ama basit Fransız yemeklerinin yanı sıra yumuşak kabuklu yengeç meunière ve yüzlerce kattan oluşan görünüşte abartılı bir güveç gibi kendi yenilikleri. füme dil ve kaz ciğeri -Mousse.
Mayıs 1979’da açıldığı andan itibaren başarılı oldu ve Haber’tan Mimi Sheraton’dan üç yıldız kazandı; Sheraton, “küçük ama baştan çıkarıcı menüsü”nü, Bayan Darr’ın kabak böreklerinin “tamamen mükemmelliğini” ve ona övgüler yağdırdı. “kusursuz” Limonlu Kek. Tatlılar Bayan Darr’ın en güçlü yanıydı: Uzman bir pasta şefiydi ve minare şeklinde olan ve masanın yanında bir parça kiraz aromalı krem şanti ile servis edilen kayısılı suflesi en çok satanlar arasındaydı.
On yılı aşkın süredir Gourmet dergisi ve Time Life kitaplarında tarif test uzmanı olarak çalışmasına rağmen Bayan Darr, La Tulipe’yi açtığında hiçbir restoran deneyimine sahip değildi. Cemaatçi bir papaz ve barış aktivisti olan kocası ve iş ortağı John Darr da okul müdürü olmadı. Yine de Bayan Darr bu yıldızları kazanacağından asla şüphe duymadı.
Gael Greene, New York Magazine için 1980 yılında La Tulipe hakkındaki incelemesinde, “Mükemmel küçük Fransız restoranı açacağım ve herkese bunun nasıl yapıldığını göstereceğim” dediğini aktardı.
Ve La Tulipe farklı türden yıldızların ilgisini çekti. Mary Tyler Moore Tarte Tatin’i sipariş etti ve yarısını ertesi günkü kahvaltısı için sakladı. Köşede yaşayan James Beard müdavimlerden biriydi (o zengin dilli terrineyi seviyordu); Bu aynı zamanda şehrin çok dışında yaşamalarına rağmen Jackie Onassis ve Woody Allen için de geçerliydi. Julia Child ne zaman şehre gelse buraya gelirdi çünkü ilk kez kızarmış tavuğa aşık olmuştu. Tavuk kralı Frank Perdue, New York Valisi Hugh Carey, Keith Richards veya Robert De Niro’yu görebilirsiniz.
Yine de mutfaktan çıkan her yemeği deneyen Darr Hanım herkesi bekletti. Restoran eleştirmenleri, yemeklerin arasında soğuduklarında ya da bir arkadaşının yemeği gelip kendilerinin gelmediğinde yaşadıkları hayal kırıklığını anlatan birçok yazı yazdılar. Onun inatçı dürüstlüğüne hayran olsalar da bu durum şef arkadaşlarını çılgına çevirmişti.
Tipik bir akşamda yaptığı gibi, bir masa sipariş ederken zamanlama yanlış olduğunda mürettebatına “Her şeyi alın ve baştan başlayın” diyebilir ve onlara şeflerinden biri olan Arnold gibi her yemeği atmaları talimatını verebilir. Rossman yakın zamanda geri çağrıldı. “Ne kadar bekledikleri umurumda değil. Ama bunu elde ettiklerinde mükemmel olması gerekiyor.
Bay Rossman şunları ekledi: “Dayanılmazdı. İnatçı. Acımasız mükemmeliyetçi. Ve harikaydı. Birlikte çalıştığım şefler arasında beni en çok etkileyen o oldu. Niyetleri çok önemliydi.”
Eleştirmenlerin bir başka eleştirisi de, restoranın menü öğelerinin sıklıkla tükendiğiydi. Bayan Darr’ın sözlerinden biri şuydu: “Geç kalanın kemikleri!”
Birkaç kez konuk şef olarak yemek pişirmeye davet ettiği ünlü Fransız şef ve yazar Jacques Pepin, bir telefon görüşmesinde “Çok yetenekli ve çok inatçıydı” dedi. “Ve bir şefin temellerini attı. O zamanlar bu kadar çok yoktu.”
Bayan Darr, Bayan Greene’e şunları söyledi: “Bir arkadaşım bana pul yapacağını söylüyor. ‘Benimki daha iyi’ diyecek.”
Yetta (Goldstein) Kaufman ve Albert Kaufman’ın kızı olarak 18 Ocak 1923’te Brooklyn’de Sally Kaufman’da doğdu. Albert bir alet ve kalıp yapımcısıydı. Sally Brooklyn’de büyüdü. Abraham Lincoln Lisesi’nden mezun olduktan sonra tekstil tasarımcısı olarak çalıştı. 1953’te Bay Darr’la tanıştı ve o yıl evlendiler.
Bay Darr 2007’de 88 yaşında öldüğünde haftalık The Villager dergisine “Bir din adamıyla tanışmak istemiyordum” dedi ve “ona cennet pastasına vs. inanıp inanmadığını sordum.” dedi. Hayır ‘Ben yeryüzünde cennete inanıyorum’ ve o hayatını buna adadı.”
Darr’lar, aktivist arkadaşları için evlerinde “barış yemekleri” düzenlediler ve Bayan Darr, restoran sektöründe kariyerine başlamadan önce, ciddi bir şekilde yemek pişirmeye başladı ve “Escoffier Yemek Kitabı”ndaki her tarifin üzerinden geçerek çalıştı – neredeyse 3.000 tane var – 1980’de The Times’tan Craig Claiborne’u anlattığı gibi.
İlk işi, Bay Pepin’in yanında çalıştığı Time-Life Books için “Dünyanın Yemekleri” serisinin tariflerini denemekti. 1970 yılında Gourmet dergisi tarafından test mutfağında çalışmak üzere işe alındı. Orada, dört yıl boyunca Fransa’yı dolaşarak tarifler toplayıp geliştirdiği, 1978 tarihli “Gurmet’in Fransası” yemek kitabının yayınlanmasına yardımcı oldu.
Kitap bittiğinde Bayan Darr bir restoran açmak istediğini söyledi. Bay Claiborne’a “O zaman başkasından emir almak istemediğimi biliyordum” dedi. “Her zaman. Kendime yatırım yapmak istedim.”
Darr’lar, Batı 13. Cadde’de, Altıncı Cadde yakınında terk edilmiş bir binayı satın aldı ve onu yeniledi. La Tulipe zemin kattaydı ve yaşam alanları üst kattaydı. Bay Darr, nazik ve profesyonel bir tavırla yönetici ve baş garsondu.
Joseph Gross’la erken ve kısa bir evlilik boşanmayla sonuçlandı. Bay Darr’ın evlat edindiği oğulları Joshua, 1985 yılında öldü.
Darr’lar restoranı 1991’de kapattı ve birkaç yıl sonra binayı sattı. Çalkantılı 1980’ler sonunda sona erdi, durgunluk tüm hızıyla devam ediyordu ve Wall Street’in harcama hesapları kesintiye uğramıştı. Yine de La Tulipe hiçbir zaman para kazanan biri olmadı; Bayan Darr’ın yüksek standartları, yüksek kar marjlarıyla çelişiyordu ve Bay Darr, bir ekonomistten çok bir eğitimciydi.
Bayan Darr’ın arkadaşları için yemek pişirmeye devam ettiği West 10th Street’teki bir daireye taşındılar. Yeğeni Dorothy Darr, öldüğünde buzdolabında 10 kilo tereyağı bulunduğunu bildirdi.